ni Judith Sto. Domingo @Asintado | December 29, 2023
Isang Bagong Taon ang nakatakdang sumalubong sa atin tatlong araw na lamang mula ngayon. Bagong pag-asa, bagong pagkakataon, bagong panimula.
Huwag nating kalimutan ang mga aral na dala sa ating buhay ng kasalukuyang taon.
Magsilbi nawa itong panghinang at pampatalas ng ating kaisipan at pampalalim ng ating pang-unawa.
Maging inspirasyon natin ang mga hirap na ating pinagdaanan, binuno at kinayang lampasan ngayong taon para umahon at umangat sa buhay na puno ng determinasyon at dedikasyon.
Bilang mga mamamayan, maging aktibong kabahagi tayo ng pagpapatakbo ng pamahalaan sa pamamagitan ng pagpaparating sa mga lingkod-bayan ng ating mga punto at pananaw para sa pagpapabuti ng kanilang paglilingkod sa ating mga kababayan.
Marami sa mga nakatalaga sa pamahalaan ang hindi nakakaranas o nakababatid ng tunay na pinagdaraanan ng ating mga kababayan. Marami sa kanila ang hindi napagdaanan ang hirap na ating nararanasan. Naroon lamang sila sa kanilang mga komportableng tanggapan, kung kaya’t kailangan natin na mas malalim na maipabatid sa kanila kung paano lumagay sa ating sitwasyon sa buhay para mas epektibo silang makaalalay sa atin.
Hayaan ninyong ilatag natin ang mga pinagdaraanan at paraan ng mga mahihirap na Pilipino para mabuhay nang masaya at marangal. Ganito ang ilan sa kanilang mga nararanasan:
Kulang ang nakukuhang nutrisyon sa araw-araw.
Para lamang makaranas na kumain sa isang mura at sikat na fastfood, mag-o-order ang pamilya ng isang bucket ng fried chicken na kanilang paghahati-hatian, habang may baong extra rice na ilalabas kapag kinapos na ang inorder.
Sa tuwing lalabas ng bahay, mayroon silang dalang baong tubig para hindi na kailangang bumili kapag nauhaw sa daan o pinuntahan.
Kapag nalilipasan ng gutom, nakukuntento silang uminom ng maraming tubig para maibsan ang pagkalam ng kanilang sikmura.
Pinipili nilang walang buwanang bayarin sa kuryente sa pamamagitan ng prepaid electricity service o “kuryente load” na kanilang kinakargahan kada linggo na iniiwanan nila ng minimum balance na P100.
Bumibili sila ng tubig na gagamitin kada araw na kada timba sa halagang P5 dahil wala silang suplay ng tubig. Nakakagamit sila ng hindi bababa sa dalawang timba sa halagang P10.
Dahil mahal ang mamalengke, kapag may kaunting kita ay bumibili na lamang sila ng lutong ulam sa halagang P30-P60 at paghahatian ito ng pamilya. Naghahati-hati sila sa sabaw kapag mayroon para mainitan ang sikmura.
Sa pananamit, umaasa sila sa mga pinaglumaan o bumibili sa ukay-ukay kung talagang kinakailangan.
Nilalakad lamang nila ang malapit na pinupuntahan tulad ng palengke at simbahan sa halip na mamasahe pa.
Kung kaya at uubra, pinipili nilang paaralin sa pampublikong paaralan ang kanilang mga anak na umaasa rin sa allowance at mga kagamitan mula sa gobyerno.
Mahalaga sa kanila ang nakukuhang tulong mula sa 4Ps ng pamahalaan.
Sa pagpapagamot, pumupunta sila sa kanilang lokal na health center. Kapag kailangang magpaospital, nagtitiis silang pumipila sa charity section ng pampublikong ospital at mga nagbibigay ng ayuda gaano man ito kahirap.
Kabisado nila ang paglapit sa bawat sangay ng gobyernong nagbibigay ng tulong sa mga mahihirap. Determinado sila sa pagsunod sa bawat patakaran sa pagproseso nito kahit nauubos ang kanilang oras.
Ganito ang maging mahirap sa Pilipinas. Sana, tunay na alam at danas ito ng mga tagapamuno ng mga ahensya ng gobyerno para itrato sila ng may higit na habag at malasakit sa taong darating.
Kung may reaksyon, sumbong o katanungan, sumulat sa ASINTADO ni Judith Sto. Domingo sa BULGAR Bldg., 538 Quezon Ave., Quezon City o mag-email sa asintado.bulgar@gmail.com.
Comments