ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-20 Araw ng Abril, 2024
Kahit nangangati ang kamay ni Via na damputin ang telepono at tawagan si Nhel, hindi niya pa rin ito magawa.
May takot din kasi siyang nararamdaman. Paano kung hindi naman talaga nasisiyahan si Nhel kapag nakikita siya? Napapikit na lamang siya habang kinakagat ang kanyang labi, mas nanaisin pa niyang saktan ang kanyang sarili, dahil pakiramdam niya mas matinding sakit pa rin ang mararamdaman ng kanyang puso kapag sinabi sa kanya ni Nhel na hindi siya nito nami-miss, at wala talaga itong pag-ibig sa kanya.
Marahas na buntong hininga ang kanyang pinawalan. Iyon kasi ang dahilan kaya hindi niya rin magawang lapitan si Nhel para ipaalam kung ano ang kanyang nararamdaman.
Ang nais niya pa naman sana niya ay iparamdam kay Nhel kung gaano niya ito kamahal, ngunit nagdadalawang-isip siya, panigurado kasi na maaapektuhan lang ang kanilang anak kung ganito ang isasagot sa kanya ni Nhel,“I’m sorry. Kailanman hindi kita magagawang mahalin.”
Natatakot siyang masaktan, kaya tinitiis na lang din muna niyang hindi kausapin ang kanyang Tatay Pedro. Kahit ito ang kasama niya habang siya’y lumalaki, si Nhel pa rin ang kadugo nito. ‘Ika nga sa kasabihan, “Blood is thicker than water.”
“Alam mo ba ang pinakamagandang ganti kay Nhel?” Tanong sa kanya ni Jake.
Alam niyang kaaway nito si Nhel, kaya bigla siyang kinabahan sa tanong nito. Sa halip na magtanong, kumunot ang kanyang noo. Gayunman, hinihintay pa rin niya ang sasabihin nito.
“Iyon bang malaman niyang may relasyon tayo.”
“No way!” Mariin niyang sabi.
“May magagawa ka ba kung bihag kita?” Nakangising tanong ni Jake sabay halakhak na para bang walang ibang tumatakbo sa kanyang isipan kundi kasamaan.
Itutuloy…
コメント