Kara David: Protektor ng katotohanan

ni Shine Hubilla (OJT) @Life & Style | Mar. 24, 2025

Sa mundo ng pamamahayag, hindi biro ang tumayo sa gitna ng peligro, lalo na kung ang mga kuwentong nais mong ihayag ay binabalewala ng lipunan. Pero para kay Kara David, walang puwang ang takot pagdating sa paghahanap ng katotohanan.

Si Kara Patria Constantino David-Cancio o mas kilala bilang Kara David ay lumaki sa Maynila, na bata pa lamang ay nahubog na sa mundo ng media at serbisyo-publiko. Siya ang bunso sa apat na magkakapatid.

Ang kanyang ama, na si Professor Randy David ay isang batikang sociologist, journalist at public intellectual, habang ang kanyang ina naman ay si Karina Constantino-David, isang kilalang civic leader at dating chairperson ng Civil Service Commission.

Sa halos tatlong dekada niya bilang isang journalist, dokumentarista at propesor, si Kara ay hindi lang simpleng tagapaghatid ng balita, isa siyang tunay na tagapagtanggol ng mga inaapi.

Sa bawat kuwentong kanyang inilahad, bitbit niya ang tinig ng mga nasa laylayan, mga buhay na hindi madalas nabibigyang pansin, mga pangarap na nais magtagumpay at mga pamilyang patuloy na lumalaban para sa mas magandang kinabukasan.

Sa kanyang mga dokumentaryo, hindi lang siya tagapag-ulat kundi katuwang ng mga taong kanyang nakikilala. Isa sa kanyang pinakatanyag na gawa ay ang ‘Ambulansiyang de Paa (2009)’, na tumalakay sa kakulangan ng serbisyong pangkalusugan sa Oriental Mindoro.

Ipinakita rito kung paano kailangang maglakad nang ilang oras ang mga pasyente para makarating sa pinakamalapit na ospital, isang realidad na hindi dapat ipagsawalang-bahala. Dahil sa kanyang matapang na pagsasaliksik, hinirang siya at nagwagi ng George Foster Peabody Award, isang prestihiyosong parangal sa larangan ng journalism.

Hindi lang iyon, sa iba niyang dokumentaryo tulad ng ‘Gamu-gamo sa Dilim’, ‘Buto’t Balat’ at ‘Selda Inosente’, mas lalo niyang pinatingkad ang mga nararanasang suliranin ng mga Pilipino sa malalayong lugar, ang malnutrisyon, kahirapan at kawalan ng access sa edukasyon.

Pero para kay Kara, hindi sapat ang pagsisiwalat ng katotohanan, kailangan ito ng aksyon. Kaya noong 2002, itinatag niya ang Project Malasakit, isang foundation na nagbibigay ng scholarship sa mga kabataang gustong makapag-aral ngunit walang kakayahang tustusan ang kanilang edukasyon.

Sa loob ng mahigit dalawang dekada, daan-daang kabataan na ang natulungan ng proyektong ito, marami sa kanila ngayon ay matagumpay na sa kani-kanilang larangan. Bukod sa pagiging isang journalist, isa rin siyang propesor sa Unibersidad ng Pilipinas, kung saan ibinabahagi niya ang kanyang kaalaman at prinsipyo o papanaw sa mga susunod na henerasyon ng mga mamamahayag. Masasabi rin natin na isa siyang mapagmahal na ina sa kanyang anak na si Julia, isang lector at commentator sa simbahan at isang triathlete.

Sa kabila ng kanyang abalang iskedyul, sinisigurado niyang nabibigyan ng sapat na oras ang kanyang pamilya at personal na interes gaya ng sports at ang kanyang faith. Sa panahon ngayon, kung saan patuloy na hinahamon ang kakayahan ng kababaihan, si Kara David ay isang patunay na hindi lamang tapang ang kailangan, dapat may taglay na talino, malasakit, at paninindigan. Hindi siya umuurong sa mga mapanganib na kuwento, hindi siya natatakot sa mga hadlang at higit sa lahat, hindi niya isinuko ang kanyang misyon. At sa pamamagitan ng kanyang propesyon, ipinapakita niyang hindi kailangan ng mataas na kapangyarihan para maging isang bayani ng ating bayan at protektor o tagapagligtas ng katotohanan.

Bilang pagdiriwang ngayong Women’s Month, kaisa tayong nagbibigay pugay sa lahat ng kababaihan sa buong mundo!

Jennica Garcia, best role ang pagiging supermom

ni Marish Rivera (OJT) @Life & Style | Mar. 18, 2025

What makes a superhero?

Marami sa atin ang lumaki na bilib na bilib sa mga superhero. Halos ilan nga sa gamit natin ay kailangang sila pa ang disenyo.

Pero bakit? Ano nga bang meron sa kanila na hinahangaan natin kahit na fictional lamang sila?

Unang-una siguro ang katapangan at katatagan nila. ‘Yung literal na kung sinong humarang-harang ay sasamain.

Malaki rin ang malasakit ng mga superhero sa kanilang kapwa, selfless kumbaga.

Maaasahan ang kanilang katapatan at may integridad. Higit dito, nagsisilbi silang inspirasyon sa iba.

Hindi man natin aminin, hindi ba’t naglalagay din tayo ng kapa sa likod nu’ng mga bata pa?

Pero, hindi lamang sa aspetong ito sila nagiging inspirasyon, naeengganyo nila ang marami na ipalaganap ang kabutihan at gawin kung ano ang tama at nararapat.

Kung ito ang qualities ng isang superhero, saan naman tayo makakakita niyan in real life? May kilala ako, pero paalala lang na sa tunay na buhay, may mga superheroes na hindi kinakailangang magsuot ng kapa o lumunok ng bato.

Isa si Jennica Garcia sa kilalang mahusay na artista sa mundo ng showbiz. Ang career na meron siya ngayon, talagang pinaghirapan niya kahit na ang kanyang ina ay ang nag-iisang Jean Garcia.

Sa likod ng camera, ginagampanan niya ang napakahalaga at napakabigat na papel sa buhay, ang pagiging single mom sa kanyang dalawang prinsesa.

2021 nang mahiwalay sina Jennica at tatay ng mga anak niya na si Alwyn Uytingco. Kalaunan, nagdesisyon ang dalawa na magpa-annul ng kanilang marriage. Pero, nilinaw ni Jennica na in “good terms” pa rin sila ng estranged husband sa dahilang nag-uusap naman sila as they’re co-parenting sa mga anak.

Hindi naging madali sa mga bata na maintindihan ang kanilang sitwasyon, pero para kay Jennica, forgiveness is the key.

Kailangan niyang patawarin ang ama ng mga anak para maunawaan ng mga itong kahit hindi sila magkasama sa iisang bahay, magkaibigan at okay ang relasyon nila.

Saan kaya nanggagaling ang ganitong pananaw ni Jennica?

Mula rin sa isang broken family ang aktres. Bata pa lamang siya nang maghiwalay ang kanyang parents. Laking pasalamat lang ni Jennica sa kanyang tatay na si Jigo Garcia dahil sa effort nitong mapalapit siya sa mga half siblings, gayundin sa kanyang ina na never nagsalita ng masama tungkol sa kanyang ama.

Malaking adjustments ang ginawa ni Jennica at mga anak matapos ang kanilang hiwalayan ni Alwyn. Mula sa isang two-bedroom home ay lumipat sila sa isang studio-type condo unit.

Simula noon, itinaguyod na ni Jennica ang dalawang anak, at ngako siya sa sariling gagawin niya ang lahat maibigay lang kung ano ang deserve at pangangailangan nila.

Nakakatuwang makita ang “small wins” na ibinahagi ni Jennica sa social media. Matatandaang, naging emosyonal pa ang aktres nang i-share ang pagbili niya ng aircon at water heater para sa kanilang bahay.

Nito lang nakaraan ay nai-share rin niya sa isang interview ang kanilang “major milestone” mag-iina. Mula sa studio-type condo unit na nilipatan nila ay naka-two bedroom unit na sila at may hagdan pa, na kuwento ni Jennica, gusto ng kanyang mga anak na may stairs ang kanilang tirahan.

Talagang Nanay Jennica will always get what’s best for her daughters at masaya siyang ibigay ang mga bagay gaano man ito kamahal dahil para sa kanya worth it ang lahat ng kanyang pagsisikap.

Hindi rin dito natatapos ang “small wins” in life ni Jennica, very thankful siya dahil lumalaking mabuti at responsable ang mga anak, at malaking tulong ito lalo’t single parent siya.

Ang greatest reward para sa kanya, ang makita silang lumaking thoughtful at mapagmahal. Very grateful din si Jennica sa Diyos na binigyan siya ng dalawang anak, kaya pangako niya sa mga ito na silang mag-iina ay bestfriends for life.

Kanino pa ba magmamana ang mga bata? Siyempre kay Nanay Jennica!

Pinatunayan din ni Jennica na hands-on siya sa mga anak habang working naman sa showbiz. Puspusan ang pagtatrabaho ng aktres all because and for her kids. Pero isang araw, na-realize na lang ni Jennica na kung para sa kanyang mga anak ang mga ginagawa, bakit nawawalan siya ng panahon para makasama sila?

Wakeup call sa kanya nang minsang matanong ng anak kung bakit parang hindi na siya umuuwi ng bahay. As expected, naglaan siya ng oras para maka-bond sila at gawin ang mga bagay na nag-e-enjoy silang tatlo gaya ng crafting na namana ng kids niya sa kanya.

Payo ni Jennica sa kapwa niya working moms na mas mahalaga ang memories kaysa sa pera, dahil sabi niya ang pera ay puwede i-earn pero ang memories kapag lumipas na, lumipas na. Hirit niya sa mga mommy, take it “day at a time”.

Wait, there’s more! Kahit full-time mom si Jennica, self-care is a must pa rin sa kanya. Taray, multitasking at its finest!

Para sa aktres ang mga single parents deserve din ang ‘me’ time. Aniya, “You really can’t pour from an empty cup. I learned this the hard way, but I’d like to think that I’m doing much better now.”

Bilang parte ng kanyang self-care journey, alam n’yo bang si Jennica ay nagtapos din sa esthetician school?

Pero, hindi lamang siya ang nag-benefit dito, kuwento niya, “’Yung mga bata talaga, what they see you doing, they’d be so inclined to do as well. Because my child sees me doing, putting on so many skincare, not just on my face but also on my body, she’s very curious and my nine-year-old started putting sunscreen every day.”

Advice niya sa mga katulad niya, “To all single parents, our future can be bright. I hope you know that a failure in a relationship, married or otherwise, can also lead to a bright future.”

Isa si Jennica sa mga single moms na nagpapatunay na hindi kailangan ng superpowers para maging superhero. Hindi rin sa komiks lang at palabas sila matatagpuan, kundi maging sa ating mga tahanan. Life didn’t end when you became a solo parent to your children.

Ngayong National Women’s Month, ipagdiwang natin ang kabutihan at kagandahan ng sarili at kapwa babae. Remember, “empowered women, empower the world!”

Hidilyn Diaz: ‘Darnang may barbel’

ni Dominic Santos (OJT) @Life & Style | Mar. 14, 2025

Graphic: Si Hidilyn Diaz, ang kauna-unahang Pinay na nag-uwi ng gintong medalya sa ‘Pinas, mula sa women’s 55kg category for weightlifting noong 2020 Tokyo Olympics

Sa mundo ng prestihiyosong palaro na Olympics, ang paggamit ng lakas at giting ng mga manlalaro sa iba’t ibang bansa kabilang na ang Pilipinas ay puhunan ng bawat isa sa kanila. Ito rin ang kadalasang deskripsyon na ginagamit para ilarawan naman ang mga kalalakihan sa buong mundo sa matagal na panahon.

Sa halos 10 dekada o 100 taon mula nang lumahok ang ating bansa sa Olympics, kasabay ng mahabang panahon ng paghihintay upang makamit ang medalya, may nag-iisang indibidwal na nagpakita ng katatagan at kahusayan para tuluyang maiuwi ang karangalan sa larangan ng weightlifting.

Katulad ng ginagawa at pinanggagalingan ng lakas ni Captain Barbell, isang karakter mula sa Filipino komiks na sumikat noong dekada 60, ang weightlifting ay isang sport kung saan nagbubuhat ng barbel ang bawat manlalaro.

Makalipas ang higit anim na dekada, kasabay din ng kasikatan ni Captain Barbell, dahil sa taglay na lakas at determinasyon umugong ang pangalang Hidilyn Diaz, ang kauna-unahang Pinay na nag-uwi ng gintong medalya sa ‘Pinas, mula sa women’s 55kg category for weightlifting noong 2020 Tokyo Olympics.

Isang natatanging babae, na sa mundo ng palakasan kung saan madalas na ibinibida ay mga kalalakihan, si Hidilyn ay nagbigay ng karangalan sa bansa at nakilala sa buong mundo sa pamamagitan ng pagbubuhat ng barbel.

Maihahalintulad din natin si Hidilyn kay Darna na isang superhero dahil sa angkin niyang lakas para maging kampeonato at kapangyarihan na maging tanyag sa iba’t ibang panig ng mundo.

Bagama’t hindi man kagaya ng kuwento ng buhay ni Captain Barbell na isang ulilang basurero, lumaki sa isang payak na pamumuhay mula sa maliit na bayan ng Zamboanga, anak ng magsasaka at tricycle driver si Hidilyn Diaz.

Sa murang edad pa lamang ay nakitaan na siya ng potensyal sa weightlifting ng kanyang mga pinsan dahil na rin sa brusko niyang pangangatawan kahit na isa siyang babae.

Mula sa mga gawa-gawang barbel lang, na nagpapatunay ng kanyang humble beginnings, sinimulan ni Hidilyn ang pag-eensayo sa weightlifting at nagpapatuloy din sa kasalukuyan.

Taong 2002 nang mag-umpisang sumabak si Hidilyn sa kompetisyon, ang Batang Pinoy sa Puerto Princesa, kung saan una siyang nagwagi sa sport na ito dahil aniya, wala siyang kalaban.

Noong 2007, ang naging unang paglahok naman niya sa Southeast Asian Games at dito nakamit ang kanyang bronze medal. Ito rin ang naging simula ng pagtanggap ni Hidilyn ng maraming parangal mula sa iba’t ibang kompetisyon sa mundo na kanyang sinalihan.

Isang taon matapos ang paglahok niya sa SEA Games, unang sinubukan ng noo’y 17-anyos pa lamang na si Hidilyn sa Olympics. Sa palarong ito una siyang nakaranas ng kabiguan makaraang maging pang-ika-11 manlalaro sa 12 players na lumaban noon.

Sa kabila ng pagkatalo ay hindi nagpatinag si Hidilyn, para sa kanya, palaging may panibagong araw upang muling bumangon at ipagpatuloy ang nasimulan. Hindi rin naging madali ang lahat para kay Hidilyn mula sa mga pinagdaanan niya tungo sa pagkamit ng gintong medalya.

Sa mga panahong iyon, matinding hamon ang kinaharap ni Hidilyn dala ng kontrobersiya tungkol sa hindi sapat na pondo para sa paghahanda sa Olympics.

Gayunman, pinatunayan pa rin niya na hindi imposibleng mangarap at magtagumpay sa taong patuloy na nagsisikap.

Maituturing na isang simbolo na ang tunay na lakas ay hindi lamang nasusukat sa pisikal na kaanyuan at katangian kundi nasa pagpupursigi na makamit ang mga pangarap sa kabila ng mga hirap. Kaya naman noon pa man isa nang inspirasyon si Hidilyn sa mga kababaihang nangangarap sa buhay.

Tunay na hindi mababase sa kasarian ang lakas at kahinaan ng isang tao dahil kahit sa mundong tila dinodomina ng mga kalalakihan ay may mga kababaihan na kayang makipagsabayan at may kakayanang taglay, katulad ni Hidilyn na nagbigay ng karangalan hindi lang para sa sarili kundi pati sa ating bayan.

Ngayong National Women’s Month, nawa’y maging instrumento si Hidilyn sa mga kababaihan para magpursigi at ipakita ang kanilang likas na lakas at determinasyon upang magtagumpay.