ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Pebrero 11, 2024
Pakiramdam ni Via, mayroong granadang ibinato sa kanya at para bang nagkapira-piraso siya nang mga sandaling iyon. Ngunit, buong-buo pa siya at malinaw niyang narinig ang mga sinabi ng kanyang stepfather.
“Ako?” Naninigurado nitong tanong.
“Oo, ikaw nga. Ang sabi ni Big Boss, buburahin lang niya ang utang ko kapag binigay na kita sa kanya. Hindi lang ako nagsalita sa harap niya, pero hindi ako sumasang-ayon. Kaya, kailangan na nating umalis ngayon. Hindi ko itatakas ang sarili ko, ang gusto ko lang ay maligtas ka sa kapahamakan.”
Ramdam na ramdam niya ang katapatan sa boses ng kanyang stepfather, kaya parang gusto niyang umiyak. Kahit kasi hindi niya ito tunay na ama, tinrato pa rin siya nitong kadugo. Samantalang ang tunay niyang tatay ay hindi siya nakasisigurado kung alam nga ba nito ang kanyang presensya.
“Kahit na umalis tayo, maaari niya pa rin tayong sundan. Paano kung masyadong masama ang Big Boss na tinutukoy mo? Tiyak na ‘di niya magugustuhan ang binabalak mo. Baka hindi lang ikaw ang singilin niya, paano kung madamay din ang iyong mga kapatid? Mahinang tanong niya.
“Nakahanda ako, ako ang may kasalanan kaya ako lang ang dapat na magdusa.”
“Hindi ko rin gugustuhin na mapahamak ka. Hindi mo man ako kadugo, pero minahal mo ako nang higit pa sa tunay na anak kaya hindi ko rin hahayaan na may masamang mangyari sa iyo.”
“Ano’ng ibig mong sabihin?” Manghang tanong nito.
“Haharapin ko ang sinasabi n’yong Big Boss,” desidido niyang sabi.
“Para?”
“Tatanggapin ko ang gusto niya. Tiyak naman kasi na kahit saan tayo magtago hindi niya pa rin tayo tatantanan, kaya mas maigi pang gawin natin kung ano ang gusto niya.” Mariin nitong sabi.
“Hindi mo alam ang sinasabi mo.”
“Alam ko ho.”
“Mapapahamak ka.”
“Umalis man tayo o hindi mapapahamak pa rin tayo, kaya maigi pang piliin ko na lang na iligtas kayo,” mariin niyang sabi dahil ibig niyang ipakita sa kanyang stepfather na buong-buo ang kanyang loob.
Itutuloy…