Gusto nang pagbuhatan ng kamay... Lolo, punumpuno na sa apo

ni Sister Isabel del Mundo - @Mga kuwento ng buhay at pag-ibig | Marso 4, 2024

Dear Sister Isabel,

Gusto kong humingi ng payo sa inyo tungkol sa aking apo, napakatigas ng ulo niya, nananakit at namamalo siya. Maski ako ay minumura at sinasabihan niya ng kung anu-anong masasakit na salita na hindi ko na kayang sikmurain.

Sasampalin ko sana siya, pero buti na lang ay nakapagpigil ako.

11-anyos na siya. Actually, hindi ko naman talaga siya tunay na apo. Apo siya ng misis ko, bago ko siya mapangasawa ay may anak na siya. Baby pa lang ang anak niya ay iniwan na sila ng karelasyon niya.

Sobrang sutil niya na, hindi ko naman madisiplina dahil may mga magulang pa siya na dapat sana ay nagtuturo sa kanya ng magandang asal. Baka kapag pinangunahan ko ay mainis pa sa akin.

Ano kaya ang gagawin ko para maituwid ko ang pangit na asal ng apo ko?

Nagpapasalamat,

Berting ng Cavite

Sa iyo, Berting,

Makakabuting kausapin mo ang mga magulang niya. Hindi ba nila alam ang inaasal ng kanilang anak? Marahil ay pareho silang busy sa trabaho at pinaubaya na sa inyo ang pag-aaruga sa bata habang sila’y nagtatrabaho. Yamang ganyan ang sitwasyon, may karapatan kang disiplinahin ang itinuturing mong apo hangga’t bata pa siya. Ipaunawa mo na mali ang kanyang ginagawa at imulat mo siya sa mabuting asal. Kung hindi mo kaya, sumangguni ka sa guidance counselor, humingi ka ng payo kung paano disiplinahin ang ganyang klaseng bata.

Tungkol naman sa mga parents niya, sa palagay ko ay mauunawaan nila ang gagawin mo. Sila rin ay paniguradong hirap na hirap na sa inaasal ng anak nila.

Hanggang dito na lang, lakip nito ang aking dalangin na maging okey na ang pag-uugali ng itinuturing mong apo.

Sumasaiyo,

Sister Isabel del Mundo

Handang sagutin lahat ng gastos sa kasal... Madir, excited Makaisang-dibdib ang kapitbahay

ni Sister Isabel del Mundo - @Mga kuwento ng buhay at pag-ibig | Marso 3, 2024

Dear Sister Isabel,

Gusto ko sanang humingi ng payo sa inyo tungkol sa itinitibok ng puso ko.

Nakakahiya man sabihin, pero isa na akong senior citizen at ngayon lang tumibok ang puso ko ng ganito. Nainlab ako sa kapitbahay ko, biyuda na ako at may kalayaan nang umibig. Ngunit ‘yung iniibig ko naman ngayon ay mas bata sa akin.

Wala pang siyang asawa, at mahirap lang ang estado niya sa buhay, kaya nakatitiyak ako na sasabihin lang sa akin ng mga tao ay isang sugar mommy.

Ramdam ko naman na mahal niya rin ako. ‘Yun nga lang ay nag-aalala ako sa sasabihin ng mga tao lalo na ng mga kapitbahay namin na alam na malaki ang agwat ng aming edad. Ang nangyari tuloy, nagkikita kami nang palihim. Gusto na naming ilagay sa ayos ang lahat, kaya nagbabalak kami ngayon na magpakasal kahit ako na ang gumastos sa lahat at balak naming ilantad na ang aming relasyon.

Ano ang masasabi n’yo Sister Isabel? Naguguluhan na kasi ako dahil tutol ang mga anak at kamag-anak ko. Wala akong kakampi. Ano ba ang dapat kong gawin? Hihintayin ko ang payo n’yo.

Nagpapasalamat,

Barbara ng Pasig City

Sa iyo, Barbara,

Kung talagang nagmamahalan kayo, ramdam mo na mahal ka naman ng kapitbahay mo, walang masama kung magpakasal kayo kesa palihim kayong nagkikita dahil nag-aalala kayo sa sasabihin ng mga tao lalo na ng mga kapitbahay n’yo.

Age doesn't matter, kaya sige lang. Kung saan ka maligaya, roon ka. Wala silang pakialam sa iyo lalo na kung bata pa ang mapapangasawa mo at ikaw naman ay biyuda. Walang masama roon, huwag mong intindihin ang sasabihin ng mga tao, ang intindihin mo ay kung paano mo mapapasaya ang sarili mo. Mapalad ka nga dahil sa edad mong ‘yan, may inilaan pa pala ang Diyos na maging kapartner mo habambuhay.

Ituloy n’yo ang binabalak n’yong kasal dahil natitiyak kong lalo kang pagpapalain ng Diyos sa gagawin mo. Ang mahalaga mahal n’yo ang isa’t isa. Hindi pakunwari at walang hidden agenda. Nawa'y naunawaan mo ang ibig kong sabihin, hanggang dito na lang.

Sumasaiyo,

Sister Isabel del Mundo

Bilyonaryong Mafia ang Mahal Ko (20)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Marso 3, 2024

“Fore?” Marahang tanong ni Via sa kanyang sarili.

Ayaw niya kasing paniwalaan na tatagal sila ng panghabambuhay. Hindi naman kasi sila tunay na nagmamahalan. ‘Yun mga taong tunay ngang nagmamahalan ay naghihiwalay din, sila pa kaya?

“Hindi ka naniniwala?” Tanong nito

“Hindi.”

Marahang tawa ang pinawalan nito na para bang sinasabi na iyon nga ang mangyayari. ‘Di niya alam kung bakit parang ang sakit isipin na maghihiwalay silang mag-asawa.

“Mag-asawa?”

“Gugustuhin mo pa bang magkahiwalay tayo?” Naghahamon tanong ni Nhel.

“Hindi ko pa masasagot ‘yan. Saka may boyfriend...”

“Hindi na importante ‘yun dahil hindi mo naman na mababago ang katotohanan na ako ang unang lalaki sa buhay mo at hindi ako papayag na may susunod pa.”

Madidiin ang bawat bitaw nito sa mga salitang iyon kaya naman parang gusto

niyang isipin na seryoso ito sa sinabi.

“Ikaw ba, magiging tapat ka sa akin?” Naghahamong tanong ni Via kay Nhel.

“Depende.”

Kumunot ang noo niya. Hindi niya kasi maintindihan kung bakit ganu’n ang sinagot nito. Ah, hindi nga pala siya nito mahal, ang nais lang nito ay mabayaran ang utang ng kanyang Tatay Pedro.

“Sa ayaw at sa gusto mo kailangan maging tapat ka.”

“At kung hindi?” Naghahamon niyang tanong.

“Iiyak ako,” nagbabanta nitong sabi, kaya naman kumunot ng todo ang kanyang noo. Para kasing may kakaiba siyang naaaninag sa ginawa nito.

Sabi ng utak niya ay huwag niyang paniwalaan ang mga ginagawa nito dahil pinapasakay lamang siya nito.

“Hindi ka naniniwala?”

“Yes.”

Ngunit biglang nagsalubong ang kilay nito, papansinin pa sana niya ito pero nawalan na siya ng panahong magsalita dahil inangkin na nito ang kanyang labi, at laking gulat niya na walang sabi- sabing tinugon niya rin ang halik nito.

Itutuloy…