Police blotter, tala ng mga insidente ng krimen

ni Atty. Persida Rueda-Acosta @Magtanong Kay Attorney | Dec. 9, 2024

Dear Chief Acosta,

Maaari bang gamitin ang police blotter bilang ebidensya o patunay ng isang krimen? — Vika

---

Dear Vika,

Sa kasong PSI Darwin D. Valderas vs. Vilma O. Sulse, G.R. No. 205659, 09 Marso 2022, na isinulat ni Kagalang-galang na Kasamang Mahistrado Samuel H. Gaerlan, tinalakay ng ating Korte Suprema ang konsepto ng police blotter:

“A police blotter is a book which records criminal incidents reported to the police. It ‘contains the daily registry of all crime incident reports, official summaries of arrest, and other significant events reported in a police station.’  Jurisprudence holds that entries in the police blotter should not be given undue significance or probative value as they are not evidence of the truth of their contents but merely of the fact that they were recorded. Such entries are usually incomplete and inaccurate, sometimes from either partial suggestions or for want of suggestions or inquiries.

A police blotter is not a minutes of the events that happened within the four corners of a police station. Neither is it a journal that records whatever any person desires to be recorded. As an official police document, a police blotter must only contain the matters which are provided for in its definition – criminal incidents, official summaries of arrest, and other significant events reported to the police.”

Alinsunod dito, ang police blotter ay isang talaan ng mga insidente ng krimen na iniulat sa pulisya. Bukod dito, ito ay naglalaman ng rehistro ng opisyal na buod ng pag-aresto, at iba pang mahahalagang pangyayari na iniulat sa isang istasyon ng pulisya. 

Kaugnay nito, nagkaroon ng pagkakataon na pinasyahan ng ating Korte Suprema na ang mga tala sa police blotter ay hindi dapat bigyan ng nararapat na kahalagahan o probative value dahil hindi ito katibayan ng katotohanan ng mga nilalaman nito, ngunit ito ay patunay lamang na ang insidente ay naitala sa pulisya. Ang ganitong mga tala ay karaniwang hindi kumpleto at hindi tumpak, kung minsan ay mula sa alinman sa bahagyang mga mungkahi o mga katanungan.

Sana ay nabigyan namin ng linaw ang iyong katanungan. Ang payong aming ibinigay ay base lamang sa mga impormasyon na iyong inilahad at maaaring magbago kung mababawasan o madaragdagan ang mga detalye ng iyong salaysay. 

Maraming salamat sa iyong patuloy na pagtitiwala.

Obligasyon ng mga tagapaghatid ng balita

ni Atty. Persida Rueda-Acosta @Magtanong Kay Attorney | Dec. 8, 2024

Ang gampanin ng isang tagapaghatid ng balita sa ating lipunan ay napakahalaga. Ang pangunahing layunin ng isang tagapaghatid ng balita ay iparating sa lipunan ang mga mahahalagang pangyayari. Bukod sa kahalagahan ng mga pangyayaring ito ay mahalaga na ang maiparating na impormasyon sa publiko ay tama. 

Ang broadcast media ay nandiyan upang magmasid sa mga nangyayari sa ating bansa at iparating sa bawat mamamayan ang mga usapin para maging alerto ang mga ito sa mga kaganapan sa loob at labas ng bansa. Ang tungkulin nila ay ang iparating sa taong bayan ang mga totoo at balanseng mga balita at opinyon. 

Ang responsableng pagbabalita at pagkokomentaryo ang totoong sandata ng bawat mamamahayag laban sa mga bumabatikos sa kanila. Ang katotohanan lamang dapat ang ihayag dahil ito ang dapat na makarating sa ating mga kababayan. Anumang paghahatid ng balita na malisyoso at walang katotohanan ay isang paglabag sa batas at maaaring maging sanhi ng kasong kriminal at paglabag sa batas ukol sa libelo.  

Sa kasong Tulfo vs. People, GR. No. 187113, January 11, 2021, sa panulat ni Kagalang-galang na Kasamang Mahistrado Marvic M.V.F. Leonen, nakasaad ang mga sumusunod:

“Freedom of speech and of the press is a hard-fought right dating as far back as the Spanish regime. At that time, censorship had been legitimate, and such liberties were not only recurrent demands of propagandists, but leading causes for revolution.

Freedom of the press rests its philosophical basis within the larger scope of the right to free discussion and expression. Freedom of the press “is the sharpest weapon in the fight to keep government responsible and efficient. Without a vigilant press, the mistakes of every administration would go uncorrected and its abuses unexposed.”

However, the freedoms of speech and of the press are not absolute, but subject to certain restrictions, such as laws against libel. The recognition of libel as a limitation is rooted in one’s right to protect their reputation from malicious attacks. “The right of a person to public esteem is as much a constitutional right as the possession of life, liberty or property”. 

Ang karapatan ng mga tagapaghatid ng balita para iparating sa mga tao ang mga totoong nangyayari sa kanilang kapaligiran ay hindi dapat hadlangan. Ang mga mamamayan ay may karapatang malaman ang mga bagay-bagay na nangyayari maging sa loob at labas man ng bansa nang sa gayon ay maging bukas ang kanilang mga isipan sa mga usapin at paksa na makakaapekto sa kanilang kapakanan. 

Ang mga usaping pulitikal ay dapat na maiparating sa mga mamamayan dahil sila ang naglalagay ng mga taong inaasahan nilang sila ay pagsisilbihan ng buong katapatan. Kinakailangan lamang na ang mga pahayag na ito ay balanse at may katotohanan at hindi nababago sa pamamagitan ng pagbabawas o pagdadagdag ng impormasyon o detalye ukol sa nasabing usapin. 

Ang lahat ng ipinararating na balita ay marapat lamang na patas, makatarungan at may magandang layunin na iparating kung ano ang tama at may basehang balita. Kaya naman ang panig ng bawat partido ay nararapat na naipaparating para ganap na maintindihan ng karamihan ang katotohanan sa mga balita (Section 3, Article 1, News and Public Affairs, 2007 Broadcast Code of the Philippines). 

Dapat malaman ng mga kabahagi ng mga tagapaghatid ng balita na mahalaga ang dignidad ng isang tao. Marapat na maging responsable ang mga nagbabalita sa pagpapahayag ng kanilang mga opinyon sa mga bagay-bagay lalo pa nga at may kinalaman sa personal na buhay ng isang tao. Kaakibat ng bawat karapatang magpahayag ng opinyon ukol sa isang paksa ay ang responsibilidad na maging patas sa lahat ng panig nang maiwasan ang pagkasira ng pagkatao ng isang tao nang taliwas sa itinakdang proseso ng batas. 

Ang mga tsismis at usapang walang basehan ay hindi dapat na gawing balita ng mga tagapaghatid nito. Gayon din na ang dignidad ng mga bata ay marapat na pangalagaan. Ang lahat ng pagkakakilanlan ng mga batang nasangkot sa isang krimen ay marapat na manatiling lihim. Anumang panayam sa mga bata na sangkot dito ay maisasagawa lamang kung mayroong pagsang-ayon ang kanilang mga magulang (Section 6, Article 3, Coverage Involving Children, 2007 Broadcast Code of the Philippines).

Ipinagbabawal din ang pagtanggap ng mga tagapaghatid ng balita ng anumang pera, regalo, benepisyo o anumang pribilehiyo para magbigay ng pabor sa isang tao, grupo o institusyon habang ito ay nagbabalita. Anumang aksyon na maaaring maging dahilan para masira ang pampublikong interes o magdulot ng pagkawala ng kredibilidad ng isang istasyon ay kinakailangang iwasan. (Article 31, Id).

May mga batas tayo na nagpapataw ng kaparusahan laban sa hindi responsable at hindi makatarungang paggamit ng karapatang maghatid ng balita o impormasyon at magpahayag ng sariling opinyon. Kabilang dito ay ang mga kasong Inciting to Rebellion or Insurrection, Inciting to Sedition at Libel na nakatala at binigyang kahulugan sa

Articles 138, 142 and 353 ng ating Kodigo Penal. Karaniwan sa mga ito ay ang kasong libelo na ayon sa Article 353 ng Kodigo Penal ng Pilipinas. 

Ang libelo ay ang hayagan at malisyosong pagpaparatang laban sa isang tao ng isang krimen, bisyo o depekto, maging ito man ay totoo o isang imahinasyon lamang. Maaari ring ito ay isang aksyon, kondisyon, sitwasyon o pagkakataon na maaaring maging sanhi ng kasiraan ng isang tao o magdulot ng kalapastanganan sa alaala ng isang taong namatay na. 

Pagbibigay ng deposito ng empleyado, bawal

ni Atty. Persida Rueda-Acosta @Magtanong Kay Attorney | Dec. 7, 2024

Dear Chief Acosta, 

Nagtatrabaho ako bilang isang panday sa isang tindahan ng alahas dito sa Maynila.  Kamakailan ay may mga insidente ng pagnanakaw ng ginto na isinagawa ng mga empleyado. Kaya naman ang pamunuan ng aking pinapasukan ay nagsabing kailangan naming magdeposito ng 15% ng aming sahod para kung may mawala mang ginto ay ‘yun ang pambayad. Sinabi rin nila na ibabalik nila sa amin ang depositong iyon pagkatapos ng trabaho at pagkatapos na maisumite namin ang imbentaryo ng mga gintong aming natanggap para gawing alahas. Tama ba ang pamamaraang ito ng aking employer? — Mina

---

Dear Mina,

Ayon sa Article 114 ng Labor Code of the Philippines, hindi maaaring pilitin ng employer na magbigay ng deposito ang isang empleyado, na siyang sumagot sa anumang pagkawala ng produkto o pagkasira ng materyales ng employer, maliban na lamang sa ilang piling sitwasyon.  Narito ang pahayag ng batas: 

“Article 114. Deposits for loss or damage. – No employer shall require his worker to make deposits from which deductions shall be made for the reimbursement of loss of or damage to tools, materials, or equipment supplied by the employer, except when the employer is engaged in such trades, occupations or business where the practice of making deposits is a recognized one, or is necessary or desirable as determined by the Secretary of Labor in appropriate rules and regulations.”

Malinaw ang nakasaad sa nasabing batas na hindi maaaring basta na lamang magpataw ang employer ng isang patakaran kung saan ang empleyado ay inuutusan na magbigay ng deposito.  Kadalasan, ang depositong ito ay hinihingi ng employer para ito ang kanilang gagamitin kung sakaling mayroong nasirang kagamitan o materyales, o mayroong nawawalang produkto. 

Ang rason sa pagbabawal na ito ay dahil ang pagpapatupad ng ganitong uri ng patakaran ay magdaragdag ng pagpapahirap sa mga empleyado. Sa kaso ng Niña Jewelry Manufacturing of Metal Arts vs. Madeline C. Montecillio and Liza M. Trinidad (G.R. No. 188169, November 28, 2011), sa panulat ng Kagalang-galang na Kasamang Mahistrado Bienvenido L. Reyes, ay sinabi na: 

“Articles 113 and 114 of the Labor Code are clear as to what are the exceptions to the general prohibition against requiring deposits and effecting deductions from the employees' salaries. Hence, a statutory construction of the aforecited provisions is not called for. Even if we were however called upon to interpret the provisions, our inclination would still be to strictly construe the same against the employer because evidently, the posting of cash bonds and the making of deductions from the wages would inarguably impose an additional burden upon the employees.”

Samakatuwid, malinaw na ipinagbabawal ng batas ang patakaran na atasan ang empleyado na magbigay ng deposito, maliban na lamang kung ito ay pasok sa mga eksepsyong binanggit sa nasabing batas. Upang maging legal ang ganitong uri ng patakaran, kailangang kostumaryo ito sa industriyang kinabibilangan ng employer o may regulasyon mula sa Kalihim ng Department of Labor and Employment (DOLE) na nagpapahintulot dito. 

Sa iyong sitwasyon, maaaring hindi tama ang naging patakaran ng iyong employer na kinakailangan ninyong magbigay ng deposito para siyang sumagot kung sakaling may mawalang ginto, kung wala itong mapapakitang kostumbre sa industriya ng pag-aalahas o kaukulang regulasyon mula sa DOLE.

Sana ay nabigyan namin ng linaw ang iyong katanungan. Ang payong aming ibinigay ay base lamang sa mga impormasyon na iyong inilahad at maaaring magbago kung mababawasan o madaragdagan ang mga detalye ng iyong salaysay. 

Maraming salamat sa iyong patuloy na pagtitiwala.