Magdasal ka na, sister (21)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | November 22, 2023

“Ito ang ni-request mo kagabi, ah?!” Nagtatakang sabi ni Mark.

Ayaw sanang paniwalaan ni Maritoni ang sinabi nito, pero wala namang dahilan para magsinungaling sa kanya si Mark, saka, ‘di rin nito alam ang mga paborito at ayaw niyang pagkain.

“Wala akong maalala.”

“Dahil masyado kang lasing?” Pagtatanong nito.

Bigla siyang natigilan sa sinabi nito. May mga pagkakataon kasing kapag nagba-black out siya, kung anu-ano’ng nagagawa niya. Ipinilig niya ang kanyang ulo para mataktak sa kanyang isipan ang kanyang nararamdaman.

“Baka nga, sorry, ha?”

“Para saan?”

“‘Di ako makakakain ng niluto mo dahil hindi talaga ako kumakain niyan.”

“Okey lang, walang problema ru’n,” wika niya, nang bigla niyang naalala ang sinabi sa kanya ni Maritoni na, “kahit ano’ng mangyari, kakain ako ng tinola.” Malalim na buntong hininga ang kanyang pinawalan.

“Inaantok pa ako,” sabi niya.

Nais sana niyang labanan ang nararamdaman niyang antok, pero parang hindi niya na kaya, feeling niya kasi kinakawayan na siya ng kanyang kama.

“Matulog ka muna.”

“Natatakot ako, eh,” wika nito.

“Hindi naman nakakatakot ang matulog,” sagot pa ni Mark.

Tama naman si Mark, hindi naman talaga nakakatakot ang matulog. Kaya mas maiging umidlip muna siya. Kailangan din magpahinga ng kanyang utak. Kapag hindi niya kasi nagawa iyon, paniguradong siya rin ang mamomroblema. Basta kapag nagising siya, kailangan na niyang gawin ang kanyang trabaho.

Hindi niya namalayan kung ilang oras na siyang nakatulog, nang magising siya, nakaramdam siya ng pagkagutom kaya dumiretso siya sa kusina para kumain.

Nangasim siya sa tinola at nilantakan niya iyon nang nilantakan. Paubos na ang tinola nang biglang lumabas si Mark.

Nakaramdam siya ng takot sa pagtitig nito sa kanya.

“Sino ka” tanong sa kanya ni Mark.

Mabilis naman niya itong sinagot at sabay sabing “Chelsea.”

Itutuloy...

Magdasal ka na, sister (20)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | November 21, 2023

“Saan ka ba kasi nagpunta kagabi?” Tanong ni Mark.

Maang namang napatingin si Maritoni sabay kunot ng kanyang noo. “Hindi naman ako umalis kagabi.”

“Wala kang matandaan?” Nanunubok nitong tanong.

“Nalasing ako kagabi, may iba pa ba ‘kong dapat matandaan?” Naiinis niyang tanong, bakit parang siya pa ‘tong kriminal na iniimbestigahan?

“May ginawa ba akong kalokohan?” Pagtatanong pa nito.

“Hindi ka dapat umiinom ng alak, lalo na kung hindi mo naman kaya. Mabuti na lang at sinundan kita kagabi.”

“Ano’ng ginawa ko?” Kabado niyang tanong.

“Nagpunta ka sa bakanteng lote, lumuhod ka sa lupa at naghukay na para bang may hinahanap. Para kang may ibinaon sa ilalim ng lupa na kailangan mong makita.”

Umiling siya nang umiling. Kahit kasi ano’ng isip ang kanyang gawin, wala pa rin siyang matandaan. Kaya, gusto niyang isipin na nagsisinungaling lang ang kanyang kaharap.

Kung totoo ang sinasabi nito, dapat sana ay may putik pa sa kanyang katawan at damit.

Ngunit, kapirasong dumi lang ang nakita niya sa kanyang mukha.

“Nilinisan na kasi kita,” wika ni Mark na para bang nabasa ang laman ng kanyang isipan.

Parang gusto niyang isipin na magaling na artista ang kanyang kaharap.

“Wala akong matandaan.”

“Kain na tayo, nakapagluto na ako.”

Bigla tuloy naglaho sa kanyang isipan ang tungkol sa sinabi ni Mark dahil biglang kumalam ang kanyang sikmura.

“Nag-abala ka pa.”

“Nag-request ka kasi.”

“Ano’ng ni-request ko?” Maang niyang sabi.

Sa bawat sandali, ang daming tanong na pumapasok sa kanyang isipan, kaya sabi niya sa kanyang sarili ‘di na dapat maulit ang kanyang pag-iinom.

“Tinolang manok.”

Nang marinig ito ni Maritoni, biglang bumaligtad ang kanyang sikmura. Pagkaraan ay tumakbo siya papuntang lababo at sumuka nang sumuka. Paano ba naman kasi ang ulam na sinabi ni Mark ay ang pinakaayaw niya.

Itutuloy…

Magdasal ka na, sister (19)

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | November 20, 2023

“Ano’ng problema?” nagtatakang tanong ni Mark.

“Bakit ka nagkaroon ng dugo?” kinakabahang tanong niya.

Kahit na mahal niya ang lalaking kanyang kaharap, hindi siya dapat magpatalo sa kanyang nararamdaman. Kung talagang ito ang serial killer na gumagala, kailangan niyang pagbayaran ang kanyang nagawang pagkakasala.

“Nagkatay ako ng manok,” wika nito.

Gilalas siyang nakatingin dito sabay sabing, “manok?”

“Binigyan ako ng sabungero nating kapitbahay.” wika nito.

“Tenant mo rin?”

“Yes, mayroon talaga siyang manukan. Dito lang siya naninirahan dahil nakakaramdam din siya ng pagkabugnot dahil wala siyang ibang nakikita kundi puro manok.”

“Ah, okey,” wika niyang hindi rin malaman kung bakit todo-explain ito sa kanya.

“Sanay ka palang pumatay,” dagdag pa ni Maritoni.

“Manok lang ang pinapatay ko at hindi tao,” nakangisi nitong sabi na para bang nahulaan nito ang iniisip ni Maritoni.

“Wala naman akong sinasabi, ah?”

“Talaga ba?” tanong nito sa kanya na buong tiim na nakatingin.

May kaba siyang naramdaman dahil matalim ang tingin nito sa kanya na para bang gusto siyang sakalin.

“‘Ika nga sa kasabihan, action speak louder than words.”

“Wala akong ibang iniisip.”

“May pinatay na namang madre,” wika nito.

Kahit alam niyang iyon ang sinasabi ni David, hindi pa rin niya napigilan ang mapasinghap ng maisip niyang maaaring ang kanyang kaharap ang hinahanap nilang kriminal.

“Huwag ka sa akin tumingin ng ganyan.”

“Bakit?”

“Hindi ako ang kriminal na hinahanap mo,” wika nito.

Buong tiim itong nakatitig sa kanya hanggang sa muli itong magsalita. “May mga pagkakataon talaga na wala tayong ginawa kundi maghanap sa ibang lugar pero ‘di mo magawang tumingin sa paligid mo,” anito.

Gusto sana niyang itanong kung ano ang ibig nitong sabihin pero natigilan siya nang mapatingin siya sa harap ng salamin. Ang dami niyang putik sa mukha.

“Bakit?” gilalas niyang tanong.

Itutuloy…