top of page
Search

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-15 Araw ng Abril, 2024



“Tama naman ang ginawa ko, hindi ba?” Nalilitong tanong ni Via sa kanyang sarili.


Pagkaraan ay malalim na buntong hininga ang kanyang pinawalan. Hindi niya rin kasi maiwasan ang masaktan. 


Ito ba ay dahil sa kanyang pag-alis? Siguro, dahil hindi rin naman niya alam kung ano'ng gagawin niya, at kung saan siya pupunta. Basta ang alam niya, hindi puwedeng malaman ni Nhel ang tungkol sa kanyang pagbubuntis, dahil natatakot siya sa magiging reaksyon nito. Kung layunin lang ba talaga nito ang makapaghiganti sa kanyang Tatay Pedro. Paniguradong tatawanan lang siya nito at sasabihing, “Yehey, nauto kita!”


Kapag nangyari ‘yun, tiyak na madudurog lang nang husto ang kanyang puso. So, bakit pa niya hihintayin na mangyari iyon? Mas maigi nga sigurong umalis na lang siya. 


“Pero, paano ako mabubuhay?” Tanong niya sa sarili. 


Hindi niya alam kung ano ang isasagot kaya naglakad na lang siya nang naglakad. Doon na kasi ang ruta ng bus na kanyang sinakyan. 


Gapan, basa niya sa lugar na napuntahan niya. Ngayon niya pa lang napagtanto na pa-Nueva Ecija na pala ang bus na sinakyan niya. Basta kasi sumampa na lang siya sa bus na kanyang napili. Ang ginawa niyang basehan ay kung saan nagka-interest ang kanyang mga mata. 


Sa kaisipang iyon, hindi niya napigilan ang mapangisi nang husto. Naniniwala kasi siya na bawat desisyon na ginagawa niya ay may kaugnayan sa kung ano ang itinakda. 


Hello, miss, saan ka pupunta?” 


Wala sana siyang planong pansinin ang nagsalita, pero bigla itong huminto sa kanyang harap. Para tuloy siyang itinulos sa kanyang kinatatayuan. Ang tipo kasi nito ay iyong parang hindi gagawa ng mabuti sa kanyang kapwa. 


“Paraanin mo ako,” lakas loob niyang sabi. 


“Sasama ka sa akin!” 

“No!”


Nanlaki ang mga mata niya nang umangat ang kamay nito at akmang sasampalin siya.


Pero hindi ‘yun nangyaring dahil bigla na lamang itong tumalsik nang banggain ito ng isang kotse. 


Itutuloy…


 
 

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-14 Araw ng Abril, 2024



Hindi alam ni Nhel kung maniniwala ba siya sa sinasabi ni Pedro Pedral na hindi nito alam kung nasaan si Via. Malaki ang hinala niya na layunin lang nitong pahirapan siya. 


“Hindi kita niloloko,” wika ni Pedro. 


Kahit na wala namang sinasabi ni Nhel, na-gets agad nito ang tumatakbo sa isipan ng kanyang tunay na anak. 


“Iniwan mo kami.” Buong diin niyang sabi habang gigil na gigil. 


Sa kauna-unahang pagkakataon, gustong sumabog ng kanyang dibdib dahil sa sobrang bigat. 


“Wala akong ideya na buntis si Marie, at isa pa, hindi ko iniwan ang mommy mo. Siya ang nakipaghiwalay sa akin, dahil hindi niya ako kayang ipaglaban, at hindi rin siya handang maghirap.”


Bigla siyang natigilan sa sinabi ni Pedro. Wala naman kasi siyang ideya kung ano ang nangyari sa kanyang mga magulang. Sa katunayan, hindi nga nagkukuwento ang kanyang ina. Naririnig niya lang ang usap-usapan sa kanilang mga katulong. 


“Kung alam ko lang na nariyan ka. Hindi sana ako pumayag na makipaghiwalay sa mommy mo.”


Hindi niya alam kung maniniwala siya sa sinabi nito, pero nang tingnan niya ito sa mata parang nilapirot ang kanyang puso. Para kasing sinasabi ng mga mata nito na hindi siya nagsisinungaling. 


“May ideya ba kayo na buntis si Via?” Mahina niyang tanong. 


“Buntis?” Hindi makapaniwalang tanong nito. “Iyon ba ang dahilan kaya madalas siyang nagsusuka?” Dagdag pa nito. 


Doon na kinabahan si Nhel. Ang pumasok kasi sa kanyang isipan kapag nagsusuka ang isang babae ay paniguradong buntis na ito. Para tuloy gusto niyang sumigaw sa tuwa dahil magiging ama na siya, pero gusto niya ring umiyak dahil parang ayaw siyang papasukin ni Via sa buhay nito. 


“Hindi ko ‘yun hahayaan!”

Itutuloy…


 
 

ni Maria Angela Gonzales @Kuwentong Pag-Ibig | Ika-13 Araw ng Abril, 2024



“Mabuti naman at nandito ka, anak ko,” nakangiting sabi ni Marie.


“Ano’ng kasinungalingan ang sinabi mo sa asawa ko?!” Gigil niyang sabi. 


Kahit na ano’ng taktak ang gawin niya kay Pedro Pedral, wala pa rin siyang sagot na nakuha rito. 


Ang sabi kasi nito, wala rin talaga siyang ideya kung saan pupunta si Via. Basta ang nais lang nito ay magpakalayu-layo. Kahit nga si Pedro ay nagtataka rin kung bakit ganu’n na lang kapursigidong umalis ni Via. 


“Mayroon ba itong nililihim?” Naitanong niya sa sarili. 


Sa kaisipang iyon ay bigla siyang kinabahan. Lahat naman kasi ay malalaman niya dahil masyadong transparent si Via sa kanyang nararamdaman. 


“Eh, paano kung buntis pala ito?” Naitanong niya siya sa sarili. 


Sa kaisipang iyon, bigla siyang kinabahan. Parang drum na tinambol ang kanyang puso.


Iyon lang kasi ang alam niyang dahilan kung bakit ito biglang umalis.  


Hindi siya papayag na hindi siya kikilalanin ng kanyang anak. Hindi pa nga niya sigurado kung buntis nga ba si Via o hindi, pero nasasabik na siyang malaman na magiging ama na siya. 


“Kasinungalingan ba na paghihiganti ang dahilan kaya pinakasalan mo ang babaeng iyon? Hindi ba gusto mo lang makapaghiganti sa kanya?” 


No.”


“Sinungaling! Anyway, nandito si Mariz. See kung gaano siya kaganda?” Nakangising tanong nito. 


Naningkit ang kanyang mga mata at galit na sinabing, “May asawa na ako, kaya wala akong pakialam sa kahit sinong babae!”  Talagang hindi siya makapaniwala sa sinasabi ng kanyang ina. 


Marahas na buntong hininga ang kanyang pinawalan. 


Hindi nga pala niya tunay na kilala ang kanyang ina, ayaw din kasing  ilapit ni Marie ang kanyang loob sa nag-iisa niyang anak. 


“Pero, ako ang nararapat sa iyo,” wika ni Mariz. 


“Shut up!” Gigil niyang sabi na talagang nagpahinto rito. 


Hindi siya papayag na may sinumang hahadlang sa pagmamahalan nila ni Via. 


Itutuloy…


 
 
RECOMMENDED
bottom of page