Hustisya para sa newborn na paulit-ulit nawalan ng heartbeat dahil sa naiwang tourniquet sa braso!

ni Atty. Persida Rueda-Acosta - @Daing mula sa hukay | August 26, 2022

Ang premature na mga batang isinilang ay pinagyayaman at isinasailalim sa medical supportive care tulad ng paglalagay sa incubator, patuloy na pagmo-monitor ng kanyang vital signs at iba pang tulad na pangangailagang medikal. Kasabay nito ang walang katumbas na pagmamahal ng mga magulang na nagbibigay ng init at nagpapalago sa sinisintang supling. Ang premature na sanggol na si Dwayne Aizen Dungca Carabeo ay buong init na niyakap ng pagmamahal at aktuwal na pag-aaruga ng kanyang mga magulang na sina Gng. Airine R. Dungca at G. Angelito E. Carabeo ng Silang, Cavite. Buong pananabik nilang hinintay ang paglabas ni Baby Aizen sa ospital, ngunit ang sumalubong sa kanila ay ang malamig nitong bangkay.

Si Baby Aizen ay ipinanganak noong Hulyo 11, 2022 at namatay noong Hulyo 31, 2022. Siya ay 20 araw pa lamang na naipapanganak nang bawian ng buhay sa isang ospital sa Trece Martires City, Cavite. Ayon sa Death Certificate, ang kanyang Cause of Death ay: Immediate: (Hypoxicischemic Encephalopthy Sec. to Aspiration); Antecedent: (Disseminated Intravascular Coagulopathy); Underlying Cause) Sepsis of the Newborn, Prematurity 33 weeks).

Noong Hulyo 11, 2022, isa si Baby Aizen sa kambal na ipinanganak ni Gng. Airine. Ang kanyang kakambal ay si Dwayne Angelo o Baby Dwayne. Narinig ni Gng. Airine na umiyak ang kanyang kambal. Aniya, “Malulusog silang lumabas, bagama’t sila ay premature.” Dahil premature ang kambal, sila ay inilagay sa incubator. Isinailalim sila sa iba’t ibang klase ng laboratory examinations at nanatili sa Neonatal Intensive Care Unit (NICU) para sa constant monitoring. Noong Hulyo 13, 2022, nakalabas ng ospital si Gng. Airine, habang naiwan du’n sina Baby Angelo at Baby Aizen. Noong Hulyo 14, 2022, dahil mataas ang bill ng kambal, sinabihan ang mag-asawang Carabeo ng pediatrician na maaari na silang i-transfer sa ibang ospital dahil kaya na nila nang walang incubator; malalakas na diumano ang katawan nila. Dahil dito, inilipat na sila ng ospital. Kinuhanan sila ng dugo sa emergency room at nang naayos na ang kanilang admission, inilagay sila sa isang kuwarto na ginawang isolation room nila. Isinailalim sila sa Phototherapy at kinabitan ng monitors ang kanilang heartbeat at oxygen. Habang sila ay isinasailalim sa Phototherapy, sila ay walang damit at nakasuot lamang ng diaper at cover sa kanilang mga mata. Narito ang ilan pang detalye sa mga nangyari kay Baby Aizen sa nasabing ospital na nauwi sa kalunos-lunos niyang kalagayan dulot ng pagkakaiwan ng tourniquet sa kanyang braso at humantong sa walang kasimpait niyang kamatayan:

• Hulyo 18, 2022 - Noong umaga ay itinigil na ang Phototherapy, inalis na rin ang monitors na nakakabit sa kambal at pinadamitan na sila. Si Gng. Airine ang nagdamit sa kambal dahil siya rin ang nagbabantay sa kanila. Bandang alas-12:30 ng tanghali, sinabihan sila ng doktor na tatanggalan ng pusod ang kambal. Matapos itong gawin, sinabihan niya ang mga Carabeo na kukunan ng blood samples ang kambal.

Nakakuha agad ng sample kay Baby Angelo, subalit kay Baby Aizen ay medyo nahirapan siya dahil ilang beses niya itong tinurukan sa iba’t ibang parte ng katawan. Matapos ang humigit-kumulang isa’t kalahating oras, dahil hindi pa rin siya nakakuha ng kailangan niyang blood sample, tinawag niya ang isa pang doktor upang tulungan siya, subalit hindi pa rin nila ito nagawa. Dahil nanlalambot na si Baby Aizen, iyak nang iyak at hindi pa rin sila nakakuha ng dugo, sinabihan na ang mga Carabeo na kinabukasan na lang ito gagawin.

• Hulyo 19, 2022 - Noong titimbangin na ang kambal, nakita ni Gng. Airine nang inalisan niya ng damit si Baby Aizen na mayroong tali sa kaliwang braso niya at namamaga na ito. Nakita rin ng isang nurse, nurse assistant at doktor ang naiwang tali sa braso ni Baby Aizen. Inalis ng nurse assistant ang tali nang sabihan siya ng nurse na tanggalin ito. Nang naihiga na si Baby Aizen, sinabihan pa si Gng. Airene ng isang doktor na ang premature babies ay prone sa pasa, pero sinagot niya na hindi ito pasa lamang kundi dahil sa naiwanang tali sa braso niya na tumagal nang napakahabang oras.

• Hulyo 20, 2022 - Dahil sa nangyaring ito, nag-file ng reklamo sa ospital ang mag-asawang Carabeo. Kinausap sila ng apat na doktor at sinabihan sila na bibigyan nang agaran at patas na imbestigasyon ang insidente. Tinanong sila ng nasabing mga doktor kung ano ang gusto nilang mangyari at sinabi nila na pagalingin nila si Baby Aizen at i-update sila sa kanilang reklamo. Sa kasamaang-palad, anang mag-asawa, hindi nila tinugunan ang naturang reklamo. Dagdag pa nila, “Binigyan nila kami ng surgeon na magbabantay at manggagamot sa braso ni Baby Aizen. Sinabihan kami ng doktor na oobserbahan nila si Baby Aizen nang 24-48 hours. Habang inoobserbahan nila si Baby Aizen, nilagyan lamang nila ng gasa at antibiotics, wala naman na silang ginawang iba. Kapag tinatanong namin sila kung ano na ang kalagayan ni Baby Aizen, palagi nilang sinasabi na okay lang siya. Lumipas ng isang linggo, wala pa rin silang klarong diagnosis sa braso ni Baby Aizen. Mula nang namaga ang kanyang braso, hindi na siya masyadong malikot at naging matamlay na siya.”

• Hulyo 27, 2022 - Isinailalim siya sa cut-down procedure. Hahanapan diumano nila ng mas malaking ugat kung saan ikakabit ang kanyang swero. Idinaan lahat sa leeg ni Baby Aizen ang kanyang swero pati ang kanyang mga antibiotics. Nang ginawa nila ito, napansin ni Mang Angelito na umiikot ang mga mata ni Baby Aizen noong nagpaalam ang ama sa kanyang sanggol na mauuna na niyang iuwi si Baby Angelo sa bahay. Sa pag-aakalang bunga lamang ito ng mga gamot na ibinibigay sa kanya, hindi na sinabi ni Mang Angelito sa doktor ang kanyang nakita.

• Hulyo 28, 2022 - Matapos siyang painumin ng gatas ng nurse, nagsuka si Baby Angelo at nanginginig naman ang buong katawan ni Baby Aizen. Tumawag si Gng. Airine ng nurse, pero pagkalipas ng isang oras, saka lamang may dumating na nurse at tiningnan lang niya si Baby Aizen. Nang sinabi niya sa ospital na hirap na huminga si Baby Aizen, saka pa lang may tumawag ng doktor. Pagdating ng doktor, nag-suction siya dahil baka diumano may bumara sa lalamunan ni Baby Aizen. Sinabihan nila si Gng. Airene na mataas ang sugar level ni Baby Aizen at nilagyan siya ng oxygen dahil nahihirapan siyang huminga. Subalit hirap pa rin siyang huminga, kaya muling tinawag ni Gng. Airene ang doktor. Inalis ng huli ang oxygen sa ilong ng sanggol at naglagay na lamang sila ng karton para maihipan ang oxygen sa kanyang ilong. Bandang alas-7:00 ng umaga, nang nag-rounds ang doktor, sinabihan niya si Gng. Airene na wala diumanong heartbeat si Baby Aizen kaya ire-revive nila ito. Isinailalim siya sa CPR at nag-inject sila ng gamot para magkaroon siya ng heartbeat. Matapos ang tatlong subok ay bumalik ang heartbeat ni Baby Aizen;

Nang naibalik ang kanyang heartbeat, tuloy-tuloy ang kanyang seizure. Matapos nito, may mga inilagay nang apparatus sa kanya. Nang tinanong ng mag-asawang Carabeo kung bakit tuloy-tuloy ang seizure niya, ang sagot lang sa kanila ay epekto ito ng pagkawala ng heartbeat niya. Ang sabi sa ospital ay inilagay na nila sa maximum level ang mga gamot na ibinibigay kay Baby Aizen. Pagdating ng alas-7:00 ng gabi, nawala ang seizure niya. Pinabili nila si Mang Angelito ng fresh frozen plasma para maisalin diumano kay Baby Aizen at naisagawa ito.

• Hulyo 29, 2022 - Sinalinan ulit si Baby Aizen ng red blood cell. Matapos nito, sasalinan diumano siya ng anim na bags ng platelet, na nagawa naman. Tumitigil-tigil na ang kanyang heartbeat at nare-revive lamang siya.

• Hulyo 30, 2022 - Sinuri ng sarili nilang pediatrician ang kambal. Tiningnan niya ang heartbeat ni Baby Aizen at sinabi niya na tumigil ulit ang heartbeat niya at na-revive naman nila. Matapos maibalik ang heartbeat ni Baby Aizen, dinagdagan na naman siya ng apparatus at marami nang nakakabit sa kanya. Maya’t maya ay mino-monitor nila ang kanyang heartbeat.

Bandang ala-1:30 ng hapon, may kumausap sa mag-asawang Carabeo at sinabihan sila na hindi na diumano nagre-response ang mga mata ni Baby Aizen at hindi na rin tinatanggap ng kanyang katawan ang mga gamot na ibinibigay sa kanya. May mga sintomas na diumano na brain dead si Baby Aizen at ang oxygen niya ay nakadepende na lamang sa makina na nakakabit sa kanya. Ang naging kasagutan ng mag-asawang Carabeo na kapag talagang tumigil na ang kanyang heartbeat at wala na ring pag-asa na magising pa siya ay hindi na nila pabibigyan pa ng gamot na pampatibok ng puso. Sinabi nila ‘yun dahil naaawa na sila sa kalagayan ni Baby Aizen. Magang-maga na ang katawan niya sa dami ng isinasaksak sa kanya.

• Hulyo 31, 2022, alas-9:30 ng umaga - Muling huminto ang heartbeat ni Baby Aizen. Tinanong nila ang mga magulang nito kung papayag pa silang bigyan siya ng gamot pampatibok ng puso, pero sinabi nila na huwag na dahil kawawa si Baby Aizen. Noong araw na ‘yun, pumanaw na siya.

Matinding kalungkutan ang bumalot sa puso ng mag-asawang Carabeo, ngunit ang dibdib nilang ito na punumpuno ng pagmamahal sa kanilang kambal ay humihiyaw ng katarungan para kay Baby Aizen. Buong-buo ang kanilang loob na ilaban ang kaso ni Baby Aizen at naging instrumento ang programang #PALA (Persida Acosta’s Legal Advice) ng inyong lingkod. Kasabay ng ating pagtugon sa kanilang hiling na libreng serbisyo-legal, ang tugon din ng PAO Forensic Laboratory Division (FLD) para sa hiling nilang forensic examination sa mga labi ni Baby Aizen. Malinaw ang sinabi ng Director ng PAO-FLD na si Dr./Atty. Erwin P. Erfe, “Maliwanag sa forensic investigation ng PAO na ang naiwang tourniquet sa braso ng bata ang naging sanhi ng pagkabulok ng kamay, pagkalat ng infection, at multiple organ failure sa sanggol.”

Sa harap ng walang buhay na si Baby Aizen at kanyang mga magulang, aking binitiwan ang pangako ng hustisya para sa mga Carabeo. Isang pangakong bibigyan namin ng hustisya ang kanyang sinapit. Ito ay pangakong aming itinataguyod ang katuparan sa legal na pamamaraan.

13-anyos, lumabo ang mga mata, nagka-uti at nagkatubig sa tiyan bago namatay sa Dengvaxia

ni Atty. Persida Rueda-Acosta - @Daing mula sa hukay | August 19, 2022

Ang paglalambing ng mga anak ay nagdudulot ng saya sa mga magulang. Nagpapakita ito ng pagmamahal at nagpapahayag ng pangangailangan nila ng mga bagay na nakakatulong sa araw-araw nilang buhay bilang nakababatang miyembro ng pamilya at lipunang kanilang ginagalawan. Bagama’t kadalasan, ang paglalambing ng mga anak ay nagbibigay ng kasiyahan sa kanilang mga magulang, sa pamilya Valdez ng Tarlac, ito ay naghahatid ng mga alaalang may matinding kalungkutan. Ang ugat nito ay ang pagyao ng malambing na miyembro ng kanilang pamilya na si Maegan Valdez.

Si Maegan, 13, namatay noong Marso 1, 2019, ang ika-122 sa mga naturukan ng Dengvaxia na under Clinical Trial Phase 3 (WHO, Peter Smith) at nakaranas ng sintomas na kasama sa common pattern of four serious adverse effects (anaphylactic allergic reaction, viscerotropism (pamamaga, paglaki at pagdurugo ng laman-loob), neurotropism (pamamaga at pagdurugo ng utak), and increase in severity of dengue disease) na sumasang-ayon sa Sanofi Declaration of Four (4) Identified and Expected Risks in its Submission for Authorization sa Food and Drug Administration (FDA) {22 Disyembre 2015} - na sumailalim sa forensic examination ng PAO Forensic Team, pagkatapos hilingin ng kanilang mga pamilya.

Siya ay tatlong beses naturukan ng Dengvaxia; una noong Abril 18, 2016, pangalawa noong Oktubre 11, 2016, at pangatlo noong Hunyo 21, 2017. Ito ay naganap sa isang health center sa Tarlac. Ayon sa kanyang mga magulang na sina G. Domingo at Gng. Yolanda Valdez, siya ay masayahin, masigla, aktibo at malusog na bata. Mahilig din siyang sumayaw at maglaro ng volleyball. Gayundin, kailanman ay hindi pa umano siya nagkaroon ng malubhang karamdaman na nangangailangang siya ay madala sa ospital bukod nitong kamakailan kung saan siya ay malubhang nagkasakit na humantong sa kanyang pagpanaw.

Nagsimula noong Abril 2018 ang pagkakasakit ni Maegan. Pabalik-balik ang pananakit ng kanyang ulo at madalas humilab ang kanyang tiyan. Noong Setyembre 2018, lumabo ang kanyang kaliwang mata. Nagkaroon din siya ng kulani sa ilalim ng baba at siya ay nagkabeke. Nawala rin ang mga ito pagkatapos ng ilang araw. Noong Oktubre 2018, nagkalagnat siya at dinala siya sa isang ospital sa Tarlac, at pagkatapos masuri, napag-alaman na siya ay may urinary tract infection (UTI). Binigyan lamang siya ng gamot dahil ayon sa doktor, kaya pa itong pagalingin sa pag-inom ng gamot. Noong Disyembre 2018, siya ay matamlay, nawalan din siya ng ganang kumain at siya ay namumutla.

Pagdating ng taong 2019, narito ang ilan sa mga detalye ng mga nangyari kay Maegan hanggang siya ay pumanaw:

• Enero 14 - Habang siya ay nasa eskuwelahan, muling humilab ang kanyang tiyan at sumakit ang kanyang ulo kaya siya ay pinauwi.

• Enero 15 - Dinala siya sa isa pang ospital sa Tarlac at nalaman na may UTI siya at mababa ang kanyang platelet count. Sa kabila nito, sinabihan sila ng doktor na negatibo siya sa dengue infection. Na-admit pa rin siya sa ospital at taas-baba ang kanyang platelet count.

• Enero 18 - Lumaki at tumigas ang kanyang tiyan. Matindi rin ang sakit ng kanyang tiyan, puson at sikmura.

• Enero 20 - Base sa resulta ng ultrasound, nakita ng espesyalista na may tubig ang kanyang tiyan. Nagdumi siya nang kulay itim.

• Enero 23 - Dinala siya sa isang pediatrician. Base sa pagsusuri, 28 ang kanyang platelet count at anim ang hemoglobin levels niya. Sinabihan sila na kailangang ilipat siya sa malaking ospital. Banat na banat na ang kanyang balat at manas ito. Sobrang sakit din ng kanyang tiyan. Dinala si Maegan sa isang ospital sa Tarlac na makakatugon sa kanyang pangangailangan. Ayon sa doktor, kailangan siyang salinan ng dugo. Hindi naman nawawala ang pananakit ng kanyang tiyan. Iminungkahi ulit ng doktor na ipa-bone marrow aspiration siya, subalit hindi na nagawa dahil hindi kaya ng kanyang katawan.

• Pebrero 7 at 11 - Nailabas si Maegan sa ospital noong Pebrero 7. Noong Pebrero 11, nanghina ang kanyang tuhod at hirap siyang makatayo. Naging mainitin na ang ulo niya at nawala ang gana niyang kumain, at tuwing kumakain siya, isinusuka niya rin ito. Namamanhid din ang kanyang paa at lumalabo na ang kanyang paningin.

• Huling linggo ng Pebrero - Pabalik-balik ang kanyang lagnat. Siya ay nagwawala at siya ay nananakit; laking kaibahan, ayon sa kanyang mga magulang, sa dating anak nila na malambing. Noong Pebrero 28, lagi siyang naghahabol ng hininga at nahihirapan siyang matulog.

• Marso 1 - Pinaliguan siya. Gustung-gusto niyang ngumuya ng yelo. Naiinitan siya, kaya itinututok sa kanya ang electric fan. Pagsapit ng alas-10:00 ng gabi, tinanong niya ang kanyang mga magulang kung bakit mabilis ang pagtibok ng kanyang puso. Mainit ang kanyang pawis at matapos nu’n ay dumumi siya. Pagsapit ng alas-11:30 ng gabi, sabi ni G. Valdez, “Naglambing pa si Maegan sa akin. Sinabihan niya ako na kandungin ko siya para masarap ang tulog niya, na akin namang ginawa. ‘Yun na pala ang huling lambing at hiling niya sa akin dahil pagkatapos nu’n, habang kandong ko siya ay tuluyan na kaming nilisan ng aming pinakamamahal na si Maegan.”

Ayon sa kanyang Certificate of Death, ang naging sanhi ng kanyang pagpanaw ay “Acute Myocardial Infarction” (Immediate Cause); “Probably Secondary To Anemia” (Antecedent Cause); “Probably Secondary To Blood Dyscrasia” (Underlying Cause).

Anang kanyang mga magulang, “Napakasakit ng biglaang pagpanaw ni Maegan. Hindi siya sakitin, at nang minsan siyang nagkasakit ay diretso na ito sa kanyang pagpanaw. Hindi namin maiwasang mag-isip kung anong klaseng gamot ang naiturok sa aming anak at ikinamatay pa niya ito.”

Ang higit pang nagpapasakit ng kanilang kalooban, anila, “Wala kaming masagot sa kanya sa tuwing tinatanong niya kung ano’ng nangyari sa kanya at bakit hindi siya gumagaling.”

Namatay si Maegan na hindi nila nabigyan ng kasagutan. Hindi na sila papayag na ang hustisyang nararapat kay Maegan ay hindi rin matugunan, kaya lumapit sila sa PAO at PAO Forensic Laboratory Division. Ginagawa namin ang lahat ng aming makakaya upang ang hindi mauwi sa muli nilang pagkabigo ang hindi nila pagsuko sa labang ito.

Magulang ng 10-anyos na namatay sa Dengvaxia, takot para sa isa pang anak na nabakunahan din

ni Atty. Persida Rueda-Acosta - @Daing mula sa hukay | August 12, 2022

Hindi man nakakapagsalita, nakakikilos at halos pinanawan na ng pakiramdam dahil sa sakit na dumapo sa kanya, nagagawa pa ring lumuha ng mga mata niyang siyang tanging daan ng pagpapahayag ng kanyang saloobin.

Ano kaya ang nais niyang sabihin, mga kataga ng pagmamahal at pasasalamat sa kanyang mga mahal sa buhay? Ano kaya ang kanyang mga habilin, katotohanan at katarungan sa mapait at maaga niyang pagpanaw? Ang mga luhang ‘yun ay dumaloy sa halos comatose nang si Trisha Mae Solamo, Dengvaxia vaccine, at 10-anyos nang bawian ng buhay noong Marso 3, 2019.

Si Trisha Mae ang ika-121 sa mga naturukan ng Dengvaxia na under Clinical Trial Phase 3 (WHO, Peter Smith) at nakaranas ng sintomas na kasama sa common pattern of four serious adverse effects (anaphylactic allergic reaction, viscerotropism (pamamaga, paglaki at pagdurugo ng laman-loob), neurotropism (pamamaga at pagdurugo ng utak), and increase in severity of dengue disease) na sumasang-ayon sa Sanofi Declaration of Four (4) Identified and Expected Risks in its Submission for Authorization sa Food and Drug Administration (FDA) {22 Disyembre 2015} - na sumailalim sa forensic examination ng PAO Forensic Team, pagkatapos hilingin ng kanilang mga pamilya. Si Trisha Mae ay naturukan ng Dengvaxia noong Oktubre 19, 2017 sa isang health center sa Marikina City. Ayon sa kanyang mga magulang na sina G. Rosalio at Gng. Marlene Solamo ng Marikina City, kasama niyang naturukan ang nakakatandang kapatid na si Jan Karl Solamo. Anila, si Trisha Mae ay masayahin, masigla, aktibo at malusog na bata. Siya ay masipag mag-aral at mahilig makipaglaro sa kanyang mga kaibigan sa kanilang lugar. Dagdag pa nila, “Kailanman ay hindi siya nagkaroon ng karamdaman na nangangailangang siya ay madala sa ospital, bukod nitong kamakailan kung saan siya ay nagkasakit na humantong na sa kanyang pagpanaw. Hindi rin siya nagka-dengue infection.”

Noong Oktubre 2018, nagbago ang ugali ni Trisha Mae. Anang kanyang mga magulang, “Siya ay naging bugnutin, mainitin ang ulo at tulog nang tulog. Siya ay nagreklamo rin ng pananakit ng ulo, tiyan at batok. Siya ay pinapainom namin ng paracetamol sa tuwing nakakaranas siya ng mga karamdamang ito at bumubuti naman ang kanyang kondisyon.”

Noong Disyembre 2018, muli niyang naranasan ang mga nabanggit na sintomas. Isinusuka rin niya ang kanyang kinakain. Pagdating ng Enero hanggang Marso 2019, ganito ang mga naranasan niya bago siya tuluyang bawian ng buhay:

• Enero 19 - Nagkalagnat si Trisha Mae. Siya rin ay tulog nang tulog. Humina siya at nag-umpisang mangayayat.

• Enero 26 Dinala siya sa isang ospital sa Marikina City, kung saan siya sinuri at nalaman na siya ay may UTI at lalo siyang nanghina. Siya rin ay nagsusuka. Niresetahan siya ng antibiotics at umuwi na rin sila sa bahay.

• Enero 28 at sumunod na linggo - Hindi bumuti ang kanyang kalagayan. Ito ay labis na ikinabahala ng kanyang mga magulang, ganundin ang mga pagbabago sa kanyang kalusugan. Siya ay dinala sa isang ospital sa Quezon City. Sa isolation room, siya ay niresetahan ng antibiotics para sa kanyang UTI. Nang sumunod na linggo, nagpatuloy ang kanyang lagnat; hindi ito bumababa sa kabila ng mga gamot na pinaiinom sa kanya. Sinabayan ito ng matinding pananakit ng kanyang ulo at pagsusuka.

• Pebrero 4 - Isinailalim siya sa x-ray at nalaman na may pneumonia siya. Ang kanyang kaliwang mata ay namaga rin. Siya ay nag-seizure at nanigas ang kanyang katawan. Hindi na siya makausap nang maayos at umuungol na lang tuwing siya ay kinakausap. Pagkatapos, siya ay nawalan ng malay sa loob ng tatlong araw. Siya ay isinailalim sa CT Scan at base sa resulta, mayroon siyang Hydrocephalus at TB Meningitis. Makalipas nito, bumalik ang pagtugon ng kanyang katawan. Siya ay nagising, subalit siya ay palagi nang natutulog. Lumipat din sa kanan ang pamamaga ng kanyang mata.

• Pebrero 17 - Inoperahan siya sa ulo at hindi na siya muling nagising. Ayon sa doktor, halos comatose na siya. Umabot din sa 170/140 ang blood pressure niya at mataas ang kanyang lagnat. Nakakagalaw at nakakaramdam pa rin siya, bagama’t nakapikit na lang. Nakita rin ng kanyang mga magulang ang pagdaloy ng kanyang mga luha.

• Marso 1 - Pinainom siya ng gamot, subalit isinuka niya ito. Siya ay dehydrated at nangulubot ang kanyang balat. Base sa hitsura niya, brain dead na siya. Nang hawakan ng kanyang mga magulang ang kanyang ulo, malamig ito.

• Marso 2 at 3 - Bumaba ang blood pressure niya at mabilis ang tibok ng kanyang puso. Noong Marso 3, bumagsak na ang kanyang kondisyon, may lumabas na puting bula sa kanyang ilong. Bumaba nang bumaba ang kanyang BP at siya ay nag-agaw buhay. Sinubukan siyang i-revive, subalit wala na silang nagawa at tuluyan na siyang namatay noong Marso 3, 2019.

Ayon kina G. at Gng. Solamo, “Napakasakit ng pagpanaw ni Trisha Mae. Siya ay masigla, aktibo at malusog na bata, kaya nakakapagtaka na bigla siyang nagkasakit at ikinamatay pa niya ito. Hindi namin maiwasang mag-isip kung ano’ng klase ng gamot ang naiturok sa aming anak at ganu’n ang nangyari sa kanya.

“Naging pabaya ang mga gumawa ng pagbabakuna kay Trisha Mae. Bukod pa rito, sa sinabi nila na ang bakuna ay magsisilbing proteksyon laban sa dengue, lalo na sa mga nagkaroon na ng dengue. Hindi ipinaliwanag ng mga empleyado ng aming health center ang maaaring maging epekto ng bakuna sa kalusugan ng aming anak. Dengvaxia lamang ang naiturok sa kanya bago siya makaramdam ng pagbabago sa kanyang kalusugan, kaya kailangang may managot sa naging kapabayaan ng mga nagbakuna sa aming anak. Labis ang pighati na aming nararamdamang mag-asawa ngayon. Ganundin ang aming pagkabahala dahil ang kuya niya ay nabakunahan din ng Dengvaxia.”

Sa Dengvaxia cases, ang laban ng aming tanggapan at ng PAO Forensic Team ay hindi lamang para sa mga yumaong biktima tulad ni Trisha Mae kundi para rin sa surviving vaccinees na gaya ng nakakatandang kapatid niya. Nakakalungkot lang isipin na ang mga Dengvaxia survivors at kanilang mga magulang ay nanatili ang takot sa kung ano ang kahihinatnan ng kanilang pagkakaturok.

Kaya naman ang laban ng mga batang namatay ay laban din ng mga batang patuloy na dinadala ang maaaring maging epekto ng eksperimentong bakuna na naiturok sa kanila. Patuloy kaming nagpupunyagi para sa karampatang hustisya para sa lahat sa kanila.