Suspek, inabsuwelto dahil sa kakulangan ng ebidensya

ni Atty. Persida Rueda-Acosta - @Daing mula sa hukay | October 06, 2023

Ang camouflage ay pamamaraan o resulta ng pagkukubli upang madaya ang paningin ng sinuman. Ginagawa ito ng mga pulis at militar upang maging bahagi sila ng kapaligiran o mga bagay rito sa panahon ng labanan, katulad ng mga puno, daan, gusali o anumang istruktura na ginagamit sa pagtatanggol.

May mga hayop din na nagko-camouflage, katulad ng owl butterfly habang nakakubli sa kagubatan, nakakapanlinlang ito ng maliliit na ibon. Ang tila mga mata ng kuwago na natural na nakadisenyo sa mga pakpak nito ay nagmimistulang kuwago mismo, kaya ang owl butterfly ay kinatatakutan ng maliliit na ibon, habang ang leopard naman ay humahalo sa mga puno, sanga, o mga dahon ng kahoy upang mapasakamay nito ang walang kamalay-malay niyang biktima.

Sa kasong hawak ng aming tanggapan na “People of the Philippines vs. Rene Ramos y Bulangan (CA-G.R. CR No. 42422, November 17, 2020, sa panulat ni Honorable Court of Appeals Associate Justice Myra V. Garcia-Fernandez [16th Division]), nabanggit ang camouflage na jacket. May nakitang lalaki na nakasuot nito. Pagkaraan ng ilang minuto, may narinig silang malakas na putok ng baril, nakitang duguan ang biktima hanggang sa tuluyan na itong malagutan ng hininga. Nagtila isang leopardo ba ang mamang nakasuot ng camouflage jacket? Siya ba ang dahilan sa patuloy na daing ng biktima at pamilya nitong naulila? Basahin at alamin natin sa kuwentong tampok sa artikulong ito na hango sa nabanggit na kaso.

Ang buhay ay sadyang maiksi. Hindi natin alam kung kailan ito babawiin sa atin at sa kung paanong paraan. Para sa biktimang si Felicito, kinitil ang kanyang buhay sa malagim na pamamaraan. Siya ay binaril at agad na binawian ng buhay. Ang taong pinagbintangan ay si Rene, na mariing itinanggi ang akusasyon laban sa kanya.

Bandang alas-8:00 ng gabi noong Agosto 31, 2017 sa siyudad ng Baguio, nagtungo si Felicito sa videoke bar na pagmamay-ari ng kanyang anak. Naikuwento umano ni Felicito kay Alfonso, manager ng nasabing establisyemento, na kakarating pa lamang niya ng Baguio noong gabing iyon at nais lamang niyang uminom upang siya ay makatulog.

Alas-10:30 ng gabi, dumating ang isang may-katangkarang lalaki, nakasuot ng asul na face mask at t-shirt, kayumangging shorts at pulang tsinelas. Napansin ni Alfonso na paikut-ikot ito sa loob ng bar bago nito lapitan si Felicito, ilang saglit ay umalis na rin ang naturang lalaki.

Makalipas ang ilang minuto ay isa pang lalaki ang dumating. Siya ay nakasuot ng shorts at camouflage na jacket. Narinig diumano ni Alfonso na nagsalita ang nasabing lalaki na kilala nito si Felicito. At nang sumagot din umano si Felicito sa nasabing lalaki ay tumahimik ito at umalis.

Ayon kay Alfonso, tinawag siya ni Felicito at sinabing “Lalabas lang ako, may pupuntahan lang.”

Paglabas ni Felicito ay nakita ni Alfonso ang lalaki na naka-camouflage na jacket na sumilip muli sa kanilang bar at agad ding umalis. Matapos ang ilang minuto ay nakarinig ng malakas na putok ng baril si Alfonso. Agad siyang lumabas at nakitang duguan si Felicito. Sinubukan pa ni Alfonso na humingi ng saklolo ngunit napansin nitong wala nang buhay ang biktima.

Ayon naman sa testimonya ni Noel, nagtatrabaho bilang kahero sa isa pang establisyemento, nakita niya sa labas ng bar si Felicito noong gabi ng insidente. Habang sila ay nag-uusap, lumapit diumano si Rene na noon ay nakasuot ng camouflage na jacket, shorts at tsinelas. Nagkamustahan diumano ang dalawa at nag-usap.

Iniwan ni Noel ang ang dalawa upang asikasuhin ibang customers. Tatlong segundo lamang diumano ang nakalipas ay nakarinig siya ng putok ng baril. Agad na tumakbo si Noel sa labas at nakitang duguan na nakahandusay si Felicito. Nakita rin ni Noel na tumatakbo si Rene na mayroong hawak na baril. Sinubukan niyang habulin si Rene ngunit pinigilan siya ng ibang tao na nanru’n dahil nga mayroon itong dalang baril.

Sa pag-iimbestiga sa pamamaril, pinakitaan ng mga litrato sina Alfonso at Noel na kung saan ay natukoy nila si Rene. Mula sa kanilang mga testimonya ay sinampahan ng kasong homicide si Rene. Tanging si Rene lamang ang tumayong testigo para sa panig ng depensa, ar mariin niya itong itinanggi sa hukuman.

Ayon kay Rene, bagama’t kilala niya ang biktima at kausap noong gabing iyon, sila ay magkaharap; gayung ang tama ng bala sa biktima ay mula sa likuran nito. Ang bumaril umano sa biktima ay ang parehong lalaki na nakita niyang nakikipagtalo kay Felicito bago ang insidente.

Ipinaliwanag niya rin na napilitan siyang tumakbo matapos marinig ang putok ng baril dahil bigla na lamang mayroong humahabol sa kanya. Ilang araw din siyang hindi lumapit sa pulis dahil sa takot na kanyang naramdaman.

Conviction ang hinatol ng Regional Trial Court (RTC). Maliban sa parusang pagkakakulong, pinagbabayad din si Rene para sa pinsala sa mga naulila.

Agad na umapela si Rene sa Court of Appeals (CA). Kinuwestiyon niya ang naging hatol ng RTC samantalang walang saksi sa mismong pagkakabaril kay Felicito. Iginiit niya rin na hindi sapat ang ebidensya na isinumite ng taga-usig ukol sa pagkakakilanlan ng bumaril at hindi rin sapat ang kabuuang sirkumstansya na ipiniresenta sa RTC upang masabi na siya ang pumaslang.

Matapos ang maingat na pagsusuri ng CA, kinatigan ang posisyon ni Rene. Hindi nakumbinsi nang may moral na katiyakan ang CA na si Rene nga ang pumaslang kay Felicito. Bagama’t kapwa itinuro ng parehong testigo, na sina Alfonso at Noel, na si Rene ang lalaking kanilang tinutukoy, kapuna-puna sa CA na pareho nilang hindi nakita ang mismong akto ng pamamaril kay Felicito.

Ayon sa CA, ang testimonya nila ay tumutukoy lamang na si Rene ang huli nilang nakita na kausap ni Felicito, ngunit hindi ang aktuwal na pagpaslang sa biktima.

Binigyang-diin ng CA na maliban sa kahalagahan ng pagpapatunay sa mga elemento ng krimen, mahalaga rin na mapatunayan nang walang pag-aalinlangan ang pagkakakilanlan ng gumawa nito.

Batay sa CA, sa panulat ni Honorable Associate Justice Myra V. Garcia-Fernandez:

“Before the prosecution concerns itself with the existence of the elements of a crime, it must first discharge the burden of proving that an accused is correctly identified. In People vs. Arapok, the Supreme Court stressed that the correct identification of the author of a crime should be the primal concern of criminal prosecution in any civilized legal system.

Corollary to this is the actuality of the commission of the offense with the participation of the accused. All these must be proved by the prosecution beyond reasonable doubt on the strength of its evidence and without solace from the weakness of the defense. Thus, even if the defense of the accused may be weak, the same is inconsequential if, in the first place, the prosecution failed to discharge the onus on his identity and culpability. The presumption of innocence dictates that it is for the people to demonstrate guilt and not for the accused to establish innocence.”

Bagama’t nagpresenta rin ang prosekusyon ng circumstantial evidence, para sa CA ay hindi nito naalis ang posibilidad na maaaring ibang tao ang gumawa ng krimen.

Sapagkat, sadyang hindi napatunayan ng taga-usig ang pagkakakilanlan ng pumaslang kay Felicito, akma lamang na ipawalang-sala si Rene.

Ang karumal-dumal na pagpaslang kay Felicito ay dapat mabigyan ng hustisya. Nawa’y matukoy nang mayroong katiyakan kung sinuman ang totoong pumaslang sa kanya upang makamit na ng biktima at kanyang mga naulila ang karampatang hustisya.

Sapilitang pagpapaamin, ‘di sapat na gawing ebidensya

ni Atty. Persida Rueda-Acosta - @Daing mula sa hukay | September 30, 2023

Karaniwan nang iniuugnay ang unan sa pagtulog at pamamahinga. Ngunit, may mga pagkakataon na nagiging kasangkapan ang unan hindi sa pagpapagaan ng buhay kundi sa pagkitil nito.

Ganito ang mapait na pangyayari sa kasong hawak ng aming tanggapan, ang People of the Philippines vs. Michael Durana y Albarico (CA G.R. CR No. 12929, February 11, 2022, na isinulat ng kagalang-galang na Court of Appeals Associate Justice Tita Marilyn B. Payoyo-Villordon [12th Division]). Ang insidenteng naganap sa nasabing kaso ay isang krimen. Dahil dito, may pumanaw na biktima. Hindi nito nakamit ang katarungan dahil sa kawalan ng testigo at depektibong pag-amin ng suspek. Kaya naman, hanggang ngayon dumadaing pa rin ang yumaong biktima ng hustisya. Narito sa ating artikulo ngayon, ang kuwentong nakapaloob sa naturang kaso.

Ang mithiin ng bawat kaso na mayroong kaugnayan sa pamamaslang ay ang makamit ang hustisya para sa namayapang biktima. Subalit, mayroong mga pagkakataon na sadyang hindi sapat ang ebidensya na naipresenta ng panig ng taga-usig, kung kaya ang hatol ng hukuman ay pagpapawalang-sala sa akusado. Bagama’t ito ay tila kawalan ng hustisya para sa pumanaw na biktima at sa kanyang mga naulila, nararapat lang ito para sa taong maling naakusahan. Tulad na lamang ng nangyari kay Michael at sa namayapang si Conchita.

Si Michael ay nangupahan sa isang silid sa Maynila, kasama si Louie. Ang silid na ito ay nasa unang palapag ng bahay kung saan nakatira si Conchita at ang kanyang pamilya.

Sa kabilang silid ng parehong palapag ng bahay naman nakatira ang pamilya ni Irma, anak ni Conchita.

Sa bersyon ng prosekusyon, noong Hulyo 2, 2008, alas-12:30 ng hatinggabi, umuwi sina Michael at Louie sa inuupahang silid. Nakita sila ni Irma, na noon ay naghihintay sa pag-uwi ng kanyang asawa na si Emmanuel. Napansin nito na tila nakainom ang dalawa.

Bandang ala-1:00 ng hatinggabi nakauwi si Emmanuel. Nakita pa nilang mag-asawa na nakahiga sa kanyang kama si Conchita, na nasa unang palapag lamang din ng nasabing bahay, nang sila ay pumasok sa kanilang silid.

Alas-3:30 ng madaling-araw, nagising si Irma upang maghanda ng pagkain at damit ng kanyang mga anak nang mapansin niyang nakabukas ang pinto ng kanilang bahay.

Matapos ay napansin ni Irma na nakabaluktot sa pagkakahiga si Conchita, ang mukha nito ay natatakpan ng unan at tila hindi na humihinga. Hinawakan niya ang kaliwang braso ni Conchita, subalit hindi ito gumalaw. Kung kaya humingi ng tulong si Irma, at agad na lumabas ng kanilang silid si Emmanuel at tinanggal ang unan na nakatakip sa mukha ni Conchita, rito nila nakita na wala na itong buhay.

Agad na ginising ni Irma ang ibang mga kasama sa bahay, kabilang sina Michael at Louie.

Ipinaalam niya rin kay Punong Barangay Villanueva ang malagim na nangyari at humingi ng tulong para ipaalam ito sa mga pulis.

Matapos ang inisyal na imbestigasyon sa pinangyarihan, inanyayahan sa istasyon ng pulis ang mga umuukupa sa bahay. Subalit si Michael at Louie ay hindi nakadalo. Si Michael ay pumasok na sa trabaho noong oras na iyon.

Bandang alas-6:00 ng gabing iyon ay wala pa ring suspek sa krimen, muling inaanyayahan sa istasyon sina Michael at Louie, at dalawa pang nakatira rin sa naturang bahay. Habang kausap ni PO3 Ruiz si Michael, napansin nito na mayroong mga kalmot sa braso si Michael, nang tanungin siya, sinabi ni Michael na nakuha niya ito sa pakikipagharutan sa mga kasamahan sa trabaho. Hindi kumbinsido si PO3 Ruiz, kung kaya ay kinonsidera bilang suspek sa pamamaslang si Michael.

Makalipas ang dalawang araw ay umamin diumano si Michael kay PB Villanueva na siya ang pumaslang sa biktima. Narinig umano ito ng ibang mga nakapiit at nakuhanan diumano ng panayam ng isang reporter ang pag-amin ni Michael. Isinulat din nito ang naturang pag-amin. Mariin namang itinanggi ni Michael ang paratang laban sa kanya.

Aniya, pinilit lamang siyang paaminin ng mga pulis at pinaniwala na siya ay palalayain kung siya ay aamin. Ang pagsulat niya ng kanyang pag-amin ay ginawa rin diumano nang walang presensya ng abogado.

Matapos ang paglilitis sa Regional Trial Court (RTC), binabaan ng hatol para sa kasong murder si Michael. Maliban sa parusang pagkakakulong ay pinagbabayad din siya sa mga naulila ng biktima para sa pinsala at mga gastos sa pagpapalibing.

Umapela si Michael sa naturang desisyon ng Court of Appeals (CA). Iginiit niya na walang patunay na siya ang salarin at dapat hindi rin tanggapin bilang ebidensya ang ginawang sapilitang pagpapaamin sa kanya.

Sa pagsisiyasat ng CA, napuna ng hukuman na wala ni-isang testigo ang nakakita na ang akusado ang kumitil sa buhay ng biktima. Bagama’t walang direktang ebidensya at maaaring ibatay ang hatol sa circumstantial evidence, hindi rin sapat ang naipresentang mga sirkumstansya ng prosekusyon upang hatulan ng conviction ang akusado.

Una, ang mga kalmot sa braso ng akusado ay hindi napatunayan na nagmula sa biktima.

Ito ay sa kabila ng ginawang paggupit at pagkuha ng mga kuko ng naturang biktima.

Ikalawa, ang pag-amin ng akusado, ay ginawa rin nang walang presensya ng abogado.

Sa isang banda, sinasabi ng prosekusyon na malayang umamin ang akusado, ngunit iginigiit naman mismo ng akusado na siya ay pilit lang pinaamin ni PB Villanueva at ng mga pulis upang siya ay palayain. Binigyang-diin ng CA, sa panulat ni Honorable Associate Justice Tita Marilyn B. Payoyo-Villordon:

“The term “voluntary” means that the accused speaks of his free will and accord, without inducement of any kind, and with a full and complete knowledge of the nature and consequences of a confession, and when the speaking is so free from influences affecting the will of the accused, at the time the confession was made, that it renders it admissible in evidence against him.”

Dahil sa naturang pagkakasalungat, nabuo ang pagdududa sa isip ng hukuman, at dahil mayroong makatuwirang pag-aalinlangan o reasonable doubt na si Michael ang gumawa ng krimen, siya ay pinawalang-sala ng CA.

Dalangin pa rin na sana ay matukoy na kung sino ang gumawa ng hindi makataong pamamaslang kay Conchita upang siya ay malitis at pagbayarin sa karumal-dumal niyang ginawa; para na rin makamit ng yumao ang katarungan at katahimikan ng kanyang kaluluwa.

Kahit pa umamin... Akusado, puwedeng mapawalang-sala dahil sa kakulangan ng ebidensya

ni Atty. Persida Rueda-Acosta - @Daing mula sa hukay | September 22, 2023

Sa biglang tingin, ang pamumukpok ay isa lamang kaswal na gawain. Ngunit, kung ito ay isinagawa sa isang tao upang makapanakit at nakasawi ng buhay – ibang usapan na ang patutunguhan ng pangyayaring ito.

Maaari na itong mauwi sa hukuman upang ang pamumukpok na naganap at pagkasawi ay magtapos din sa pamumukpok – ngunit sa pamamagitan ng “gavel” ng hukom o mahistrado sa paggawad nito ng desisyon na inaasahang magiging makatarungan at makatuwiran.

Ang ating artikulo ngayon na hango sa kasong hawak ng PAO ang People of the Philippines vs. Diego Kagasan y Salvador a.k.a. “Salvador A. Kagasan” (CA G.R. CR No. 46064, June 30, 2023, na isinulat ni Court of Appeals Associate Justice Jaime Fortunato A. Caringal [Special 9th Division]). Narito ang kuwento ng pamumukpok na nauwi sa pagpanaw ng kawawang biktima na hanggang ngayon daing pa rin ang hustisya.

Bandang alas-5 ng hapon noong Setyembre 10, 2020, sa Umingan, Pangasinan. Nakita si Artemio Manantan na nakahiga at duguan ang ulo sa labas ng tindahan ni Jonalyn Padilla.

Ayon kay Jonalyn, siya ay nasa loob ng kanilang tindahan nang marinig niya ang boses ni Artemio.

Kasunod nito, nakarinig siya ng pagpukpok, kung kaya’t lumabas siya ng tindahan at doon ay nakita si Diego Kagasan a.k.a. “Salvador A. Kagasan” na nakatayo habang si Artemio ay nakahiga at duguan ang ulo. Tinawag ni Jonalyn si Diego, ngunit hindi ito sumagot.

Agad na pumunta si Jonalyn sa kanyang hipag na si Lilibeth Jamora upang pauwiin ito.

Nakita ni Lilibeth si Diego na nakaupo, kung kaya’t nilapitan niya ito upang tanungin kung ano ang nangyari subalit hindi ito sumagot. Tinanong niya itong muli at itinuro nito ang lugar kung saan nakahiga si Artemio.

Nakita ni Lilibeth ang duguan at noon ay humihinga pang si Artemio. Sinubukan niya itong kausapin ngunit hindi ito sumagot, kung kaya’t humingi na sila ng tulong.

Kalaunan, sinabi ni Jonalyn kay Lilibeth na si Diego ang pumukpok sa ulo ni Artemio.

Nang malaman ni Punong Barangay Roman Valera ang nangyari, agad itong nagtungo sa pinangyarihan ng insidente. Nakita niyang duguan si Artemio, kaya inutusan niya ang mga sibilyan na naroon upang dalhin ito sa ospital. Sinabi ni Lilibeth kay PB Ramon na si Diego umano ang pumukpok sa ulo ni Artemio. Lumabas sa imbestigasyon ng mga pulisya na si Diego ang salarin.

Ayon kay PCpl Randy Agoyaoy, kumuha ng isang kahoy si Diego at iniabot ito sa kanila. Matapos nilang kumuha ng mga litrato. Sa kasamaang palad, binawian ng buhay si Artemio, at si Diego ay sinampahan ng kasong homicide.

Sa panig ng akusado, mariin niyang itinanggi ang bintang laban sa kanya. Ipinaliwanag niya na noong hapon ng insidente, siya ay nagtatrabaho. Saglit siyang nagpahinga at bumili ng makakain sa tindahan. Matapos siyang makabili at pabalik na sana sa trabaho nang makita niya ang biktima na nakahiga at duguan ang ulo. Bigla na lamang niyang naramdaman na mayroong kumalabit sa kanyang balikat, ngunit nang lingunin niya ito ay wala na ru’n ang taong kumalabit sa kanya.

Ayon din sa akusado, hindi siya nakatawag ng saklolo sapagkat lubos siyang natulala sa kanyang nakita. Nang dumating si Lilibeth at tanungin siya kung ano ang nangyari, naituro lang niya ang lugar kung nasaan si Artemio. Nang makahingi ng tulong si Lilibeth ay umalis na si Diego kasama ang kanyang katrabaho sa takot na siya ang mapagbintangan.

Batay din kay Diego, wala silang naging pagtatalo ni Artemio. Inutusan lang din umano siya, noong siya ay arestuhin na hawakan ang kapirasong kahoy.

Matapos ang paglilitis sa Regional Trial Court (RTC), nahatulan si Diego ng pagkakakulong at pinagbabayad ng danyos sa naulila ng biktima.

Hindi sang-ayon at umapela si Diego sa Court of Appeals (CA) sa nasabing desisyon. Matapos ang masusing pag-aaral sa mga ebidensya na isinumite ng magkabilang panig, nagbaba ng hatol ang CA na kung saan ay pinawalang-sala si Diego.

Ayon sa naturang hukuman, nagkaroon ng pag-aalinlangan sa kanilang isipan. Sapagkat, salungat ang alegasyon ng prosekusyon sa testimonya ng kanilang mga testigo.

Si Diego ang pinagbintangan bunsod ng alegasyon na mayroong alitan sa pagitan niya at ng namayapang biktima. Subalit, sa testimonya ni Jonalyn, sinabi niya na ang narinig lamang niya ay ang boses ng huli, at walang siyang narinig na alitan sa pagitan ng dalawa. Ang testimonyang ito ay nagdulot ng pagdududa hindi lamang kung totoong mayroong alitan ang dalawa, kundi pati na rin ang presensya mismo ng akusado nang mismong nangyari ang pamumukpok sa biktima.

Bagama’t, sinabi ni PB Roman na umamin din si Diego sa kanya na mayroong silang alitan ng biktima, nagdududa ang CA kung kusa itong sinabi ng akusado sapagkat sa isang bahagi ng testimonya ni PB Roman sa hukuman ay sinabi niya na hindi nagsalita ang akusado, habang sa ibang bahagi ng kanyang testimonya ay sinabi niya na mayroong matinding alitan ang dalawa.

Hindi rin tinanggap ng hukuman ang testimonya ni PB Roman bilang bahagi ng res gestae na isa sa mga exceptions sa hearsay rule. Para sa kaalaman ng lahat, ang alituntunin kaugnay sa res gestae ay nakasaad sa Section 44, Rule 130 ng 2019 Proposed Amendments to the Revised Rules on Evidence:

“Section 44. Part of the res gestae. — Statements made by a person while a startling occurrence is taking place or immediately prior or subsequent thereto, under the stress of excitement caused by the occurrence with respect to the circumstances thereof, may be given in evidence as part of the res gestae. So, also, statements accompanying an equivocal act material to the issue, and giving it a legal significance, may be received as part of the res gestae.”

Ayon sa CA, upang makonsidera na hindi haka-haka o hearsay ang isang pag-amin at nakapaloob sa res gestae, kinakailangan na ito ay ginawa nang spontaneously o may kusang-loob. Binigyang-diin ng hukuman na dapat ay walang namagitang oras o pangyayari mula nang maganap ang nakagugulantang na insidente at ang pag-amin na magbibigay ng pagkakataon sa taong nagpahayag na magwari o mag-isip.

Sa kaso ni Diego, kapuna-puna sa hukuman ang haba ng oras na pumagitan mula nang maganap ang nakagugulantang na pangyayari – ang pamumukpok sa biktima – at ang sinasabing pag-amin ng akusado ukol sa alitan. Batay sa mga naging testimonya, lumipas na ang mga oras bago pa napuntahan ng mga pulis si Diego, at ang sinabing pag-amin ay ginawa sa ibang lugar na malayo sa pinangyarihan ng insidente. Maliban dito, ang pag-amin ni Diego ay naganap lamang matapos nang siya ay arestuhin.

Sa mga sirkumstansyang nabanggit, hindi maikakaila na may lumipas na panahon at mayroon nang ibang pangyayari na pumagitan sa insidente at sa naturang pag-amin.

Kung kaya’t hindi sapat para sa CA na isiping kusang-loob ang pag-amin ng akusado.

Dumagdag pa sa pag-aalinlangan ng hukuman na si Diego ang pumukpok sa biktima dahil sa sinabi ni PB Roman na nalaman lang niya ang naturang pamumukpok base sa impormasyon na ibinahagi ni Lilibeth, na impormasyong galing din kay Jonalyn. Subalit, wala sa alinmang bahagi ng testimonya ni Jonalyn na sinabi nitong inamin sa kanya ni Diego ang pamumukpok sa biktima.

Hindi rin mismo nakita ni Jonalyn na ang akusado ang gumawa ng krimen. Ang nakita lamang niya ay malapit ang akusado sa kung saan nakahiga ang biktima. Hindi rin niya narinig ang alitan sa pagitan ng dalawa.

Para sa CA, mayroong makat’wirang pag-aalinlangan o reasonable doubt na si Diego ang salarin. Ang pagkakasalungat ng alegasyon laban sa akusado at mga testimonya para sa prosekusyon ay nakaapekto mismo sa pagkakakilanlan ng gumawa ng krimen – isang bagay na mahalaga sa pagpapataw ng conviction.

Gayunman, binigyang-diin ng hukuman na ang pagpapawalang-sala kay Diego ay hindi nangangahulugan na tiyak na inosente ito sa krimen. Bagkus, ito ang naging hatol ng hukuman sapagkat hindi naging sapat ang mga ebidensya ng prosekusyon laban sa kanya.

Nawa’y mahuli ang totoong gumawa ng krimen kay Artemio at mapagdusahan ang parusa na ipinapataw ng ating batas nang sa gayun ay makamit ng namayapang biktima ang hustisya na para sa kanya at sa kanyang mga naulila. Tiyak na hanggang sa ngayon ay patuloy ang pagdaing ng kaluluwa ni Artemio na mapanagot sa batas ang taong pumaslang sa kanya.